Αντί να διαλέξω μια νύχτα στο Παλέρμο, σπίτι με παρέα, επέλεξα μια βραδιά στο Αγγέλων Βήμα. Εκεί, στο φουαγιέ του θεάτρου, που κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ ανοίγει τις πόρτες του το Cafe Noir και υποδέχεται τον δικό του κόσμο. Παρήγγειλα ένα ποτήρι κρασί και ανυποψίαστη βολεύτηκα σε ένα από τα καλοστημένα τραπέζια. Πριν τα φώτα πέσουν, ένας νεαρός μας σέρβιρε ενώ δεχόταν οδηγίες από τον υπεύθυνό του ο οποίος μας καλωσόριζε.
Στο πιάνο κάθησε ένας υπέροχος μουσικός και τις μελωδίες που δημιούργησε τις συνόδεψαν με τη σαγηνευτική τους παρουσία τρεις γυναίκες. Και ενώ προσπαθώ ανέμελη να καταλάβω τι ακριβώς συμβαίνει, αντιλαμβάνομαι το μυστήριο που έχει ήδη κυριεύσει το χώρο. Ο ιδιοκτήτης του bar δολοφονήθηκε. Και ο δολοφόνος βρίσκεται ανάμεσά τους. Ή μήπως ανάμεσά μας ; Χωρίς να το συνειδητοποιήσω, έγινα μέρος του υπόκοσμου μιας άλλης δεκαετίας. Έγινα μάρτυρας της εξιχνίασης του φόνου. Ένιωσα να ξυπνάει μέσα μου κάτι σαν αστυνομικό δαιμόνιο.
Εστιάζω : Ο ντεντέκτιβ ανακρίνει… Έχουν όλοι κίνητρο και όφελος … Έχουν όμως και άλλοθι… Οι σκέψεις αρχίζουν να τρέχουν. Εκγρήγορση και προσοχή, από κάποιον, κάτι θα ξεφύγει. Ποιός είναι ο αυτουργός; Στην πραγματικότητα, δε μπορείς ποτέ να ξέρεις. Οι εκδοχές είναι πολλές, και αυτό κάνει το σασπένς ακόμα μεγαλύτερο! Η παράσταση έχει ξεκινήσει και είμαι απόλυτα αφοσιωμένη…
Πρόκειται για μια μαύρη κωμωδία με διαδραστικό σενάριο μυστηρίου το οποίο σε προκαλεί έντονα να το λύσεις. Ανάλαφρη και διασκεδαστική, σε ταξιδεύει για μιάμιση ώρα σε μια άλλη εποχή και σε μετατρέπει σε ενεργό μέλος μιας περίεργης συνομοταξίας. Ήρθαν στο μυαλό μου ιστορίες και ήρωες του Πουαρό και αρκετοί ενσαρκώθηκαν εκεί, μπροστά μου.
Φρεσκάδα, ταλέντο και επαγγελματισμός στο σύνολο των ερμηνειών αλλά και στην κάθε μία ξεχωριστά. H Ειρήνη Κουμπαρούλη μοιραία και παθιασμένη. Κινήθηκε σε όλο το χώρο και σάρωνε με το πέρασμά της. Η Νάντια Πυθαρά ερωτεύσιμη και μαγνητική, γοήτευσε και ζήλεψα την τσαχπινιά της. Η Μαρίνα Τσουμπρή ενσάρκωσε όπως έπρεπε μια γυναίκα δυναμική, ορμητική, με τσαγανό.
Γυναίκες της νύχτας, όμορφες, που δημιουργούν ατμόσφαιρα ερωτική, από αυτές που ξέρουν να χρησιμοποιούν τη γοητεία τους για να πετύχουν τους στόχους τους. Μάγεψαν και οι τρεις τους το κοινό με το γέλιο, το χορό και το τραγούδι τους.
Ο Δημήτρης Μυλωνάς εμφανίζεται με μεγάλη άνεση σε ένα πλήθος εναλλασσόμενων ρόλων. Ο Σωτήρης Μεντζέλος και ο Ουσίκ Χανικιάν ξεδιπλώνουν και αποκαλύπτουν μία μία και ομοιόμορφα τις απαντήσεις στα ερωτηματικά που γεννιούνται. Με όμορφες πάσες ο ένας στον άλλον και με ιδιαίτερη χημεία αναμεταξύ τους, παρουσιάζονται τρεις άντρες της εποχής του 40, περίεργοι και αινιγματικοί, αλλάζουν τις μάσκες τους και φέρνουν την ανατροπή.
Λειτούργησαν όλοι εμφανέστατα σαν ομάδα και στην πορεία έλκυσαν όλους εμάς να γίνουμε μέλη αυτής. Κινήθηκαν με άνεση σε όλο το χώρο, ανάμεσα στα τραπέζια και πέρα από αυτά και κάπως έτσι δημιούργησαν έναν αέρα παραμυθένιο που άγγιξε όλους. Τα κατάφεραν άψογα!!
Προσέγγισαν πετυχημένα τόσο τους χαρακτήρες που κλήθηκαν να υποδυθούν όσο και το χωροχρόνο που απαιτούσε μια παράσταση που αποτελεί παρωδία noir. Στην ανάδειξη του είδους αυτού συνέβαλε το πιάνο και οι νότες που δημιουργήθηκαν από τον πολύ καλό Ο. Χανικιάν, ο αισθησιακός χαμηλός φωτισμός, το ασπρόμαυρο που επικράτησε στα κουστούμια και το στοιχείο του προκλητικού στα γυναικεία. Επιτυχημένο!
Σκηνοθετικά, η Λίλλυ Μελεμέ δημιούργησε έντονη πλοκή με ομοιόμορφη και ξεκάθαρη ροή των γεγονότων -αρχή, μέση, τέλος. Σε συνδυασμό με το γεμάτο ένταση και χιούμορ κείμενο του David Landaue μεταφρασμένο εύστοχα από τη Μ. Δαλαμάγκα-Καλογήρου…
& Αναλυτικές πληροφορίες για τους συντελεστές και τις ημέρες της παράστασης ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/9355-2014-09-30-11-56-51.html
Της Βάσως Παπαηλιού, 16/3/2015
