Υπάρχουν συναντήσεις που σε (καθ)ορίζουν για μια ζωή. Έτσι συνέβη και με τη Λίνα Κομνηνού. Από το πρώτο μας βλέμμα και από μια απροσδιόριστη χημεία δύο προσωπικοτήτων, που πρωτοσυναντήθηκαν 13 μήνες πριν, αλλά ήταν σα να γνωρίζονταν χρόνια. Η αλήθεια πως βλέποντας τη στο “Πεθαίνω σα χώρα” τον Απρίλιο του 2022 στο Bios με εντυπωσίασε, τόσο υποκριτικά, όσο και με την κίνησή της.
Ήταν, λοιπόν, εύλογο να τη ρωτήσω μετά το τέλος της παράστασης για τη μέχρι τώρα πορεία της στον χώρο. Και αφού έλαβα την πρώτη απάντηση, η επόμενη ερώτηση ήταν ακόμα πιο στοχευμένη: “Μα καλά πώς δε σε γνώριζα μέχρι τώρα;” Και αμέσως μετά, “πώς δεν έχεις αξιοποιηθεί πολύ περισσότερο” κλπ. κλπ.
Είναι ορισμένες επιλογές της στήλης, που η φιλοξενία τους σ’ εκείνην μοιάζει κάτι σα δεδομένο. Απλά είναι θέμα timing, το οποίο τώρα ήρθε με την παρουσία της στον Μακρόκοσμο, ο οποίος μόλις ξεκίνησε στο θέατρο 104. Και μπορεί να μου “έβγαλε την Παναγία” μέχρι να μου στείλει τις απαντήσεις (σαφέστατα εκτός χρονικού ορίου), αλλά με τα λεγόμενά της (ειδικά στην τελευταία ημιτρολ παράγραφο) με αποζημίωσε (εν μέρει) για την αναμονή…
* Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, με θυμάμαι με μια έντονη κινητικότητα τόσο στο νου, όσο και στο σώμα. Παρατηρητικότητα και μια συνεχής ανάγκη ανακάλυψης σε ό,τι αναγνώριζα ως διαφορετικό-καινούργιο. Το σώμα μου με οδηγούσε σε αυτές τις ’’ανακαλύψεις’’ ξεκινώντας από τον χώρο του στίβου, στα αγωνίσματα 100m και άλμα εις μήκος, συνέχισα με taekwondo, beach volley, αναρρίχηση, ski kai snowboard (πως θα μπορούσα να μην άλλωστε έχοντας μεγαλώσει στον όμορφο Βόλο με το μαγευτικό Πήλιο να τον αγκαλιάζει) και στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου μπήκε ο χορός στην ζωή μου.
* Εκεί βρήκα ένα μεγάλο κομμάτι του παζλ της ταυτότητάς μου. Ερχόμενη στην Αθήνα και αφού είχε περάσει ένας χρόνος υπήρξε ένα διάστημα όπου δεν μπορούσα να βρω επάγγελμα (με αξιοπρεπείς απολαβές) πάνω στο αντικείμενό μου ως βοηθός μικροβιολόγου.
* Έτσι, ξαναβρέθηκα στον χώρο της εστίασης ενώ παράλληλα παρακολουθούσα διάφορα τμήματα χορού και ακροβασίας και από εκεί οδηγήθηκα στο θεατρικό εργαστήρι, άλλο ένα κομμάτι του παζλ εμφανίστηκε. Το σχήμα αυτού ολοκληρώθηκε όταν συνάντησα τον δάσκαλό μου Γιώργο Συμεωνίδη. Μέσα από αυτόν τον άνθρωπο το επόμενο βήμα για μένα είχε στρωθεί, μαθήματα προετοιμασίας, εξετάσεις και μια νέα αρχή στην σχολή ‘’Αρχή’’ της κ. Καρρά στην οποία θα είμαι πάντα ευγνώμων για αυτά τα χρόνια φοίτησης.
* Υποκριτική για μένα είναι συνεχής παρατήρηση (κάτι που είχα) χωρίς αντίδραση (εδώ σε θέλω). Αδιάκοπη δουλειά, μελετώντας το ανθρώπινο πλάσμα μέσα σου (αφού το εργαλείο σου είναι εσύ) γύρω και έξω από εσένα. Συνεχής παρατήρηση χωρίς αντίδραση στην ροή του αλλά κυρίως στις παύσεις. Θεωρώ τις παύσεις θησαυρό. Χώρο όπου αν του φερθείς ευγενικά μόνο να σου δώσει έχει.
* Επιλέγω να στέκομαι με αισιοδοξία απέναντι σε ό,τι έρχεται, επιλέγω συνειδητά την αισιοδοξία χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πάντα θα τα καταφέρω. Απαιτεί μεγάλη προσπάθεια για να φτάσεις εκεί και διαρκή αγώνα για να κρατήσεις το φως καθώς τα σκοτάδια απλώνουν περίτεχνα τα δίχτυα τους.
* Η παράσταση “Μακρόκοσμος” στην οποία συμμετέχω είναι μια δουλειά για την οποία νιώθω ευγνώμων. Η ματιά της Περσεφόνης Παντοπούλου πάνω στο εξαιρετικό κείμενο της Αλεξάνδρας Τσόμπου, η συγκινητική αυτή συνάντηση των δύο κυριών δημιούργησε τον μικρόκοσμο που αποτέλεσε χώρο και πεδίο έρευνας για τον μακρόκοσμο, τον οποίο σας παρουσιάζουμε κάθε Τετάρτη και Πέμπτη. Είναι μια δουλειά που από το πρώτο κάλεσμά τους ανυπομονούσα να ξεκινήσει. Η τέχνη της ανάγνωσης ενίοτε ανακαλύπτεται ως μοναδική, αφού απαιτεί από τον αναγνώστη προσήλωση ικανή να παρακολουθήσει το ξεδίπλωμα και τις σκέψεις του συγγραφέα.
* Εμείς είχαμε μαζί μας αυτή την σκέψη, αφο’υ η Αλεξάνδρα μας ακολούθησε βήμα βήμα προσθέτοντας τα σκαλοπάτια που χρειαζόμαστε. Η εξαιρετική απόδοση, για μένα του κειμένου μέσα από την ματιά της Περσεφόνης Παντοπούλου φέρνουν στο εδώ και στο τώρα αυτά τα ερωτήματα για τα οποία σου δίνεται ο χώρος να απαντήσεις ή απλά ν’ αναρωτηθείς.
* Σε κάθε παράσταση ένα πεδίο ανοίγεται. Με την χαρά της ανακάλυψης σας περιμένουμε. Με τη χαρά; ΄Η και όχι; (πλάκα κάνω). Έντονα στοιχεία της παράστασης στο σουρεαλιστικό πνεύμα είναι η αποδόμηση και η οριστική συνάντηση όπως ανέφερε και ο κ. Στεργιόπουλος στο σχετικό του άρθρο στο gazzetta.gr.
* Είμαστε και οι τρεις ηθοποιοί επί σκηνής και ο ρόλος μου αφορά μια από τις εκδοχές των σκέψεων της Τζάκι. Περνώντας από μία υπαρξιακή διαδρομή αναζήτησης σε ένα χρόνο άχρονο, μέσα από την ιδιότητα του θυρωρού η Τζάκι μας ξεκινά μια διαδρομή εσωτερικής αναζήτησης που την φέρνει αντιμέτωπη με διάφορα μοντέλα ανθρώπινων εκδοχών και καταστάσεων. Το πάρτυ ξεκινά, εμείς παραθέτουμε τα χρώματα, το πλαίσιο και σε κάθε παράσταση μαζί με το κοινό ολοκληρώνουμε τον πίνακα.
* Λατρεύω τον κινηματογράφο και θα ήθελα πολύ να βρεθώ ως μέλος της αφήγησης μιας ιστορίας μέσω αυτού. Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι σκηνοθέτες με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ, καταξιωμένους στον χώρο και μη καθώς πιστεύω πολύ πως οι νέοι σκηνοθέτες στον χώρο χτυπούν δυνατά στον παλμό της γενιάς του τώρα.
* Ζωή χωρίς μουσική είναι ζωή προϊόντος ληγμένου.
* Με το γράψιμο συναντηθήκαμε στο πρώτο έτος της σχολής μέσα από την ’’δημιουργική’’ διαδικασία όπου κρατούσαμε καθημερινό ημερολόγιο παρατήρησης, διαδικασία όπου συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Διαδικασία αναγκαία. Ζωή. Ένα κομμάτι ποίησης, ποίηση στους δρόμους, στις σιωπές, στις άδειες αναμονές.. Εκεί που ήσουν χθες.
* Δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι ρόλοι, υπάρχουν σίγουρα συγκεκριμένοι άνθρωποι με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ αλλά αυτό που με ενδιαφέρει κυρίως είναι να βρίσκομαι σε δουλειές με όμορφους ανθρώπους, κοινή ματιά, όρεξη για δουλειά. Είμαι άνθρωπος που μ’ ενδιαφέρει η διαδικασία και μένω ανοιχτή σε αυτό που παρουσιάζεται ως δρόμος αποτελέσματος.
* Το Αll4fun είναι το καθημερινό κλικ της ζωής μου που συνοδεύει τον πρώτο καφέ στον ξεκίνημα της ημέρας. Συγκινούμαι πολύ με τον τρόπο τον οποίο στέκεται ο Κυριάκος Κουρουτσαβούρης απέναντι στα νέα παιδιά, τον σιχαίνομαι και τον αγαπώ γιατί είναι μια αρσενική εκδοχή τρολ της Λίνας ή εγώ μια θηλυκή εκδοχή τρολ του Κυριάκου. Το τρολάρισμα είναι ο πυρήνας αυτής της σχέσης, ένας πυρήνας αναγκαίος για τα άτομα που κρατώ στην ζωή μου. Σιχαμένε Κυριάκο σ’αγαπώ!
& Αναλυτικές πληροφορίες για τον “Μακρόκοσμο” ΕΔΩ:
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 16/5/2023