Μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού δόθηκε χτες στο φουαγιέ του ΠΑΛΛΑΣ η πρώτη συνάντηση των συντελεστών της πολλά υποσχόμενης παράστασης “Cabaret” με τους δημοσιογράφους. Το περίφημο μιούζικαλ θα ξεκινήσει τη διαδρομή του στη σκηνή του ΠΑΛΛΑΣ την Κυριακή στις 4 Φεβρουαρίου.
Στο πάνελ της παρουσίασης, βρέθηκαν ο εκπρόσωπος των Θεατρικών Σκηνών Πάνος Κατσαρίδης, ο σκηνοθέτης της παράστασης Σωτήρης Χατζάκης, ο μεταφραστής Αντώνης Γαλέος, ο διευθυντής της ορχήστρας Αλέξης Πρίφτης, ο χορογράφος Δημήτρης Παπάζογλου και οι πρωταγωνιστές της, Τάμτα, Τάκης Ζαχαράτος, Κατερίνα Διδασκάλου, Τάσος Νούσιας, Βασίλης Μπιμπίκης, Ευθύμης Ζησάκης, Δήμητρα Λημνιού. Μαζί τους, και όλη η υπόλοιπη ομάδα των ηθοποιών και χορευτών.
Ο Πάνος Κατσαρίδης, τόνισε με έμφαση ότι στις 4 Φεβρουαρίου θα δούμε μια άλλη, διαφορετική εκδοχή του Cabaret, στην οποία βρίσκονται επί σκηνής 35 άνθρωποι, παρουσιάζοντας όλους τους συντελεστές της παράστασης και εξαίροντας τις δουλειές της Αφροδίτης Μάνου στους νέους στίχους των τραγουδιών, του Μανόλη Παντελιδάκη στα σκηνικά και του Άγγελου Μέντη στα κοστούμια
Ο Σωτήρης Χατζάκης, σκηνοθέτης της παράστασης, δίνοντας μια μίνι διάλεξη για όλες τις επιρροές από το παγκόσμιο θέατρο που χρησιμοποίησε και εμπνεύστηκε να “χτίσει” την παράσταση, τόνισε ότι δούλεψε με ανθρώπους που προέρχονται από διαφορετικούς χώρους και είδη του θεάματος και αυτό ήταν μια μεγάλη πρόκληση για αυτόν και για το αποτέλεσμα. Μιλώντας για το έργο, ανάφερε με έμφαση ότι έχει σαφώς μία πολιτική βάση σπάραχτικά αντίστοιχη με το σήμερα, την κρίση της οικονομίας και της κοινωνίας και την εκτίναξη του ναζισμού. Σαν σκηνοθέτης κλήθηκε να αντιμετωπίσει και τις αντιθέσεις του έργου αφού αυτό εχει μια διττότητα στο ύφος του: μια εσωτερικότητα και “ιδιωτικότητα” στα κομμάτια της πρόζας, και μια μεγάλη εξωστρέφεια στα μουσικά κομμάτια. Ένα σχετικά ανάλαφρο πρώτο μέρος και ένα πιο βαρύ δεύτερο, σε κατεύθυνση αποδόμησης.
Ο Αντώνης Γαλέος, από τη μεριά του ως μεταφραστής, μας πληροφόρησε για την πορεία και τη εξέλιξη του έργου, από ένα απλό διήγημα που ξεκίνησε, σε μυθιστόρημα, για να εξελιχθεί σε θεατρικό μιούζικαλ και ταινία.
Ο Αλέξης Πρίφτης, ενορχηστρωτής και διευθυντής της 10μελούς ορχήστρας, μίλησε για το μουσικό κομμάτι της παράστασης, το οποίο αποτελείται από δύο διαφορετικά είδη τραγουδιών: αυτά που παρουσιάζονται ως μέρος του show του καμπαρέ, και τα τραγούδια που είναι αναπόσπαστο κομμάτι των ρόλων του έργου.
Ο Δημήτρης Παπάζογλου, ευχαρίστησε τον Τάκη Ζαχαράτο, ο οποίος και τον πρότεινε στην παραγωγή να είναι ο χορογράφος της παράστασης και τελείωσε την ομιλία του με τη φράση “Τελικά, Αλίκη το έκανα” αναφερόμενος στην πρόταση της Αλίκης Βουγιουκλάκη να επιμεληθεί την χορογραφία στη δική της εκδοχή του Καμπαρέ το 1978, πρόταση που όμως τελικά δεν ευδοκίμησε.
Ο Τάκης Ζαχαράτος, που αναλαμβάνει και το ρόλο του κομπέρ, τον οποίο στο παρελθόν έχουν υποδυθεί σπουδαίοι ηθοποιοί, αφιέρωσε την παράσταση στην Αλίκη Βουγιουκλάκη που όπως δήλωσε ήθελε να ξανακάνει το Καμπαρε λέγοντας του ότι θα τον επέλεγε για τον ίδιο ρόλο.ενω εξήρε την εργατικότητα και την αφοσίωση της συμπρωταγωνίστριας του Τάμτα δηλώνοντας με έμφαση ότι η ίδια αποτελεί μια μεγάλη έκπληξη στην υποκριτική.
Η Τάμτα, απο τη μεριά της, φορώντας καπέλο με μαύρο βέλο, λακωνική και συγκεκριμένη, δήλωσε ότι το όλο εγχείρημα για αυτήν αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση, αφού δεν είναι ηθοποιός και δοκιμάστηκε σε πρωτόγνωρους δρόμους μέσα από τη διαδικασία του Cabaret.
O Τάσος Νούσιας, μίλησε για το ίδιο το έργο και τα μηνύματα του: Εκφράζει μια εποχή που βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο από την απόλυτη ελευθεριότητα στον δυνατό φασισμό, μιλώντας και για την κοινότητα των Εβραίων που πλήχθηκε με τον πιο βάναυσο τρόπο την περίοδο εκείνη. Δεν πρόκειται, είπε, για ένα απλό μιουζικαλ-παγοδρόμιο περάσματος από το ένα τραγούδι στο άλλο, αλλά έχει ως έργο μια μοναδική θεατρική οντότητα ενώ δήλωσε ενθουσιασμένος από το αποτέλεσμα που βγήκε από ένα φαινομενικά ετερόκλητο σχήμα.
Ο Βασίλης Μπισμπίκης, ανέφερε ότι το έργο αποτελεί μια ευκαιρία να δηλώσουμε όλοι μας την ευαισθησία μας σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, στην Ελλάδα και την Ευρώπη της κρίσης και του φασισμού, ενώ εξέφρασε την ευτυχία του να αποτελεί μέρος αυτής της σπουδαίας παράστασης .
Η Κατερίνα Διδασκάλου αναφέρθηκε στον υπερβάλλοντα ζήλο που επιδείχθηκε από όλους τους συντελεστές για την κατάκτηση του ποθητού αποτελέσματος και εξέφρασε την αγωνία της για την γνώμη και την αποδοχή του κόσμου για την παράσταση.
Ο Ευθύμης Ζησάκης, δηλώνοντας την ηλικία του, τόνισε ότι το έργο αφορά όλους τους 30άρηδες μιας και αποτελεί μια παραβολή για τη σημερινή κατάσταση που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι και ότι η συμμετοχή του στην παράσταση αποτελεί ένα προσωπικό στοίχημα τόσο καλλιτεχνικά όσο και προσωπικά σαν ανθρώπινη οντότητα. Η παράσταση θίγει το μέγα θέμα του ναζισμού μέσα από το γέλιο και τη θεατρικότητα, δήλωσε με έμφαση..
Η Δήμητρα Λημνιού από τη μεριά της, ως η νεότερη της πρωταγωνιστικής ομάδας της παράστασης, μίλησε για την χαρά της να συμμετάσχει σε ένα τέτοιο εμβληματικό έργο, που αναφέρεται σε μια μεταβατική περίοδο ολόκληρου του κόσμου και μίλησε για τον χαρακτήρα που υποδύεται, ένα κορίτσι που ασπάζεται τον ναζισμό και αποφασίζει να επιβιώσει με όποιο κόστος και χωρίς κανένα ηθικό φραγμό.
Η συνέντευξη, έκλεισε με μελωδικό τρόπο, με όλους τους συμμετέχοντας να μας τραγουδούν κομμάτι από την παράσταση.
Το ραντεβού μας ανανεώνεται για τις 4 Φεβρουαρίου, οπότε και θα γίνει και η πρεμιέρα της φιλόδοξης αυτής παραγωγής.
γράφει ο Κώστας Ζήσης
φωτο altsantiri