Σε αντίθεση με την πλούσια θεατρική δράση της Ελλάδας οι μεγάλου μήκους ταινίες που γίνονται κάθε χρόνο είναι κατά πολύ μικρότερες σε αριθμό σε σχέση με τις παραστάσεις ενός έτους. Κάτι η έλλειψη παραγωγών, κάτι η ρευστότητα της αγοράς, κάτι η απουσία έξυπνων σεναρίων συντελούν σε μια πολύ φτωχή – ειδικά σε σχέση με την πληθώρα των ηθοποιών – και στενού κύκλου κινηματογραφική αγορά.
Ο Αλέξανδρος Σωτηρίου αποφάσισε να γίνει ηθοποιός λόγω της αγάπης του για το σινεμά. Στην πορεία βέβαια αγάπησε και το θέατρο, στο οποίο δουλεύει συστηματικά όλα αυτά τα χρόνια.
Αν ζούσε βέβαια σε μια χώρα, η οποία θα στηριζόταν στον κινηματογράφο και δε θα τον έβλεπε ως ένα είδος πολυτέλειας, ως ένα είδος για λίγους ή ως ένα είδος για φτηνές από πλευράς ποιότητας παραγωγές δε θα προλάβαινε να γυρίζει τη μία ταινία μετά την άλλη.
Απόλαυσε βέβαια τη συμμετοχή του στο Interruption του Γιώργου Ζώη, ενώ έχοντας δουλέψει αρκετά στον τομέα της τηλεοπτικής διαφήμισης έχει συνεργαστεί και με πολύ ικανούς σκηνοθέτες, όπως ο Γιώργος Λάνθιμος, ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος , ο Μπάμπης Μακρίδης, ο Βαρδής Μαρινάκης.
Προς το παρόν η φετινή σεζόν τον βρίσκει θεατρικά στην επανάληψη της παράστασης «Επιβάτες» του Flavio Goldman σε σκηνοθεσία Φίλιππου Μέντς στο Studio Μαυρομιχάλη , όπου υποδύεται έναν ψυχαναλυτή. «Πρόκειται για τη δική του ιστορία και ενός ασθενή του. Οι δυο τους εγκλωβίζονται στο ασανσέρ λίγο πριν φτάσουν στο ιατρείο για να ξεκινήσουν την συνεδρία τους. Αυτό το γεγονός θα γίνει η αφορμή για να βγουν στην επιφάνεια, σκέψεις αλλά και συμπεριφορές πρωτόγνωρες και για τους δύο. Το ασανσέρ σηματοδοτεί για τους ήρωες μία «αρένα» μάχης για την επιβίωση του ισχυροτέρου», αναφέρει στο All4fun ο Αλέξανδρος, που προτείνει την παράσταση στο κοινό, διότι, «συνδυάζει την κωμωδία με το ψυχολογικό θρίλερ αρκετά ισορροπημένα»
* Ο κινηματογράφος ήταν ο λόγος που θέλησα να γίνω ηθοποιός, το θέατρο το αγάπησα αργότερα. Το να γίνω ηθοποιός, ήταν μία επιθυμία που είχα από παιδί.
* Yποκριτική για μένα είναι πίστη και ειλικρίνεια.
* Ένας ηθοποιός αντιμετωπίζει την κρίση με υπομονή και ψυχραιμία.
* Πιστεύω πως η τέχνη μπορεί να δώσει απαντήσεις .Το θέμα είναι αν εμείς μπορούμε να τις ακούσουμε και να τις αξιοποιήσουμε κατάλληλα.
* Η παράσταση «Οι επιβάτες» του Flavio Goldman, αφηγείται την ιστορία ενός ψυχαναλυτή και του ασθενή του, οι οποίοι εγκλωβίζονται στο ασανσέρ λίγο πριν φτάσουν στο ιατρείο του ψυχαναλυτή για να ξεκινήσουν την συνεδρία τους. Αυτό το γεγονός θα γίνει η αφορμή για να βγουν στην επιφάνεια, σκέψεις αλλά και συμπεριφορές πρωτόγνωρες και για τους δύο. Το ασανσέρ σηματοδοτεί για τους ήρωες μία «αρένα» μάχης για την επιβίωση του ισχυροτέρου. Ο ρόλος που υποδύομαι, είναι του Σαμίρ, ενός πολύ ιδιαίτερου ψυχαναλυτή.
* Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για την επιτυχία μιας παράστασης όσο και αν την πιστεύεις. Οπότε ήταν για όλους μας μία ευχάριστη έκπληξη . Θα την πρότεινα σε κάποιον την παράσταση, γιατί συνδυάζει την κωμωδία με το ψυχολογικό θρίλερ αρκετά ισορροπημένα. Επίσης σε περίπτωση που δεν του αρέσει, το «μαρτύριό» του θα διαρκέσει μόνο για ογδόντα λεπτά.
* Η συγκεκριμένη συνεργασία προέκυψε εντελώς τυχαία και ήταν ένα πολύ όμορφο δώρο για μένα. Με τον Φίλιππο Μέντες, τον σκηνοθέτη μας, δουλέψαμε ουσιαστικά και καίρια, με στόχο να φτιάξουμε μία παράσταση που θα αφορά το ευρύ κοινό, χωρίς όμως να προδίδει το ύφος του έργου, που έγραψε ο Flavio Goldman. Μέσα απ´τις πρόβες είχα την δυνατότητα να γνωρίσω δύο εξαιρετικούς συναδέλφους, τον Στέλιο Ξανθουδάκη και την Άρτεμις Δούρου, τους ευχαριστώ πολύ για την ευγένειά τους, το ήθος τους και την υπομονή τους.
* Δύο ταινίες που έχω συμμετάσχει και έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου , είναι το « Κλαις;» του Αλέξανδρου Βούλγαρη, ένα φιλμ με πρωτότυπη αισθητική και βαθιά ανθρώπινη ματιά πάνω στις σχέσεις και το «Interruption» του Γιώργου Ζώη, μία εμπειρία που δεν θα την ξεχάσω ποτέ.
* Ο Γιώργος Ζώης είναι απ´τους πιο ευφυείς σκηνοθέτες που έχω συνεργαστεί και τον εκτιμώ πολύ σαν δημιουργό, αλλά πάνω απ’ όλα σαν άνθρωπο. Τον ευχαριστώ πολύ για όλα. Θα ήθελα στο μέλλον να μου δοθεί η ευκαιρία να έρθω σε επαφή με περισσότερους κινηματογραφικούς ρόλους. Από περιπέτεια μέχρι splatter.
* Τηλεοπτικά ξεχωρίζω την συνεργασία μου με τον Γρηγόρη Πετρινιώτη στις «Επτά Θανάσιμες Πεθερές» και τη συμμετοχή μου στους «Άσφαιρους», μία αστυνομική κωμική σειρά με πολύ έξυπνο χιούμορ. Μακάρι να είχε συνεχιστεί για πολύ περισσότερο διάστημα, νομίζω πως το άξιζε.
* Οι διαφημίσεις μπορούν να είναι ένας πολύ σημαντικός βιοποριστικός παράγοντας για τους ηθοποιούς. Ας μην θίξουμε καλύτερα τις αμοιβές των ηθοποιών απ´το θέατρο, ειδικά τώρα με την κρίση, όπου το επάγγελμα του ηθοποιού έχει φτάσει σχεδόν στα όρια του χόμπι. Μου έχουν δώσει οικονομικά την δυνατότητα στο παρελθόν να επιλέξω να κάνω δουλειές στο θέατρο, που ίσως σε άλλη περίπτωση δεν θα μπορούσα να τις κάνω.
* Προσωπικά αισθάνομαι πολύ τυχερός και χαρούμενος με τις διαφημίσεις που έχω πάρει μέρος, γιατί συνεργάστηκα με πολύ αξιόλογους κινηματογραφιστές, όπως ο Γιώργος Λάνθιμος , ο Μπάμπης Μακρίδης, ο Βαρδής Μαρινάκης, ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος κ.α. Έχω την αίσθηση ότι πολλές διαφημίσεις, είναι αισθητικά και ποιοτικά ανώτερες από πολλές ελληνικές σειρές που παρακολουθούμε αυτή την στιγμή στην τηλεόραση.
* Η σκηνοθεσία είναι αυτό που με αφορά περισσότερο. Το να δημιουργώ εικόνες και δράσεις επί σκηνής, με αφορμή ένα κείμενο, είναι κάτι που με εκφράζει και με απασχολεί πολύ. Προσωπικά θεωρώ πώς η σκηνοθεσία είναι η τέχνη του να αποκαλύπτεις τους φόβους και τα όνειρά σου στους άλλους. Ακόμα και τα δύο θεατρικά έργα που έχω γράψει, αλλά και οι διασκευές πάνω σε κλασσικά έργα, προέκυψαν μέσα απ’ την σκηνοθεσία.
* Η μόνη σχέση που μπορώ να έχω με χορό, τραγούδι και αθλητισμό, δυστυχώς για μένα και ευτυχώς για όλους τους άλλους, είναι σαν θεατής.
* Συναισθηματικά μπορώ να πω ότι είμαι δεμένος με όλες τις παραστάσεις που έχω συμμετάσχει σαν ηθοποιός, στο Θέατρο Τέχνης, οφείλω πολλά στον δάσκαλό μου τον Γιώργο Λαζάνη. Οι “Δαιμονισμένοι” του Φ. Ντοστογιέβσκι είναι επίσης μια παράσταση που ξεχωρίζω, γιατί είχα την ευκαιρία να δουλέψω με έναν άνθρωπο που αγαπώ και σέβομαι, την δασκάλα μου τη Μάγια Λυμπεροπούλου. Τέλος, η Ομάδα Αρένα, που δημιουργήσαμε μαζί με την Εύα Σιμάτου, τον Γιώργο Διαμαντόπουλο και τον Νίκο Σωτηρόπουλο, αποτελεί για μένα ένα πολύ σημαντικό σημείο στην μέχρι τώρα πορεία μου. Δύο συγγραφείς που με ενδιαφέρουν πολύ και θα ήθελα στο μέλλον να καταπιαστώ με κείμενά τους, είναι ο Μπερνάρ Μαρί Κολτές και ο Τόμας Λιγκότι.
* Η Αθήνα είναι η πόλη που γεννήθηκα, η ομάδα που υποστηρίζω με πάθος από παιδί, Παναθηναϊκός φυσικά! Μου αρέσει να περπατάω στους δρόμους της και να τρυπώνω στα παλαιοβιβλιοπωλεία της στο Μοναστηράκι. Αυτό που δεν μου αρέσει στην Αθήνα είναι η αρχιτεκτονική της ανισορροπία.
* Στο All4fun μου αρέσει η ποικιλία που έχει στα θέματά του, το χιούμορ του, καθώς και το βήμα που δίνει σε πολλούς ανθρώπους της τέχνης γενικότερα για να μιλήσουν για την δουλεία τους.
Αναλυτικές λεπτομέρειες για τους “Επιβάτες” ακολουθούν ΕΔΩ:
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 6/11/2017