Στον πρώην βιομηχανικό χώρο της ΦΙΑΤ, συντελείται μια τελετουργία, εν είδει θεατρικής παράστασης.
Και ο/η θεατής καλείται να συμμετάσχει ενεργά. Σε μια διάδραση που έχει υποβλητικό χαρακτήρα, να γίνει αναπόσπαστο μέρος της, σε παράλληλη δράση με τους ηθοποιούς.
Μπαίνοντας σε αυτόν τον χώρο, αισθάνεσαι ότι τα βήματα σου, οδηγούνται σε έναν τόπο που θα συντελεστεί μια τελετουργία.
Σε κυκλική διάταξη και σε διπλή σειρά, καθίσματα. Σε καλωσορίζουν και σε οδηγούν στη θέση σου. Δεν μπορείς να αποστρέψεις την ματιά σου από την οροφή, όπου επιβλητικά έχουν τοποθετηθεί μεγάλοι φωτιζόμενοι κύκλοι σε αρμονική αντιστοιχία με τα καθίσματα. Ο χώρος σου επιβάλλεται ατμοσφαιρικά. (Ας μου επιτραπεί μια συμβουλή, εδώ. Αποφύγετε να ενημερωθείτε από πριν, για την ιδιαίτερη αυτή, όπως αναφέρεται ‘’ site-specific θεατρική εμπειρία’’, αφήστε την άγνοιά του, τι θα παρακολουθήσετε, να σας εκπλήξει).Γιατί κάποιό παρόμοιο, ως τώρα (ας το πούμε, θέαμα), δεν έχετε παρακολουθήσει και που έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Και αυτό που συμβαίνει στον βιομηχανικό χώρο της ΦΙΑΤ, θα σας επιβληθεί. Κυρίως θα σας ξαφνιάσει. Θα σας ταξιδέψει σε έναν κόσμο που εκεί όλα φαίνονται διαφορετικά. Είναι όμως; Μήπως, εκείνος ο κόσμος είναι αυτός εδώ που ζούμε, νομίζουμε ότι αντιλαμβανόμαστε, βρισκόμαστε σε αυτόν, χωρίς να ξέρουμε πως να τον εξερευνήσουμε. Ίσως να μη μας απασχολεί κάτι τέτοιο. Ίσως πάλι, βολεμένοι όπως είμαστε, στον προσωπικό μας μικρόκοσμο, να μη θέλουμε την διαδικασία της ανάλυσης, του πως πορευόμαστε, αν όντως έχουμε στα χέρια μας την ζωή μας και δεν την κατευθύνουν άλλοι, σαν τις εξουσίες, τις πολυεθνικές, τις τράπεζες, την θρησκευτικότητα, ακόμη τις ‘’αιρέσεις’’ (!). Γενικώς τα κέντρα εξουσίας που σε αυτά, εμείς δεν ανήκουμε. Αυτά που μας χειραγωγούν, μας θέλουν πειθήνια όργανα.
Τι είναι, λοιπόν, αυτή η παράσταση, η τόσο συνδεδεμένη με τον χώρο ( site-specific ) που εξελίσσεται.
Ο Tim Crouch επηρεασμένος από την μαζική αυτοκτονία-δολοφονία που έλαβε χώρα στη Τζορτστάουν της Γουιάνας στις 18 Νοεμβρίου του 1978, και ιδρυτής του ‘’Ναού των Ανθρώπων’’, Τζίμι Τζόουνς, υποχρέωσε 918 ( 270 παιδιά) ‘’πιστούς’’ του να πιούν κυάνιο, ονομάζοντας αυτό το μακελειό, «επαναστατική αυτοκτονία»… , γράφει το ‘’… Σωτηρία’’, αν και αναφέρεται από την άλλη, ότι το έγραψε με αφορμή την άνοδο του Τράμπ. Αν θελήσουμε να το χαρακτηρίσουμε, θα το κατατάσσαμε ως πολιτικό – οικογενειακό δράμα με έντονες αναφορές στις ψυχώσεις και στην προσωπολατρία.
Εδώ λοιπόν, καλούνται οι θεατές να συμμετάσχουν ενεργά στην δράση της παράστασης. Αφού τους δοθεί από ένα βιβλίο όπου είναι όλο το έργο και με εικονογράφηση (Rachana Jadhav) , αφού πρώτα οι τρεις συμμετέχοντες ηθοποιοί ( Πέγκυ Τρικαλιώτη, Νοεμή Βασιλειάδου, Γιώργος Βαλαής (σε διπλή διανομή με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη) με τις ερμηνείες τους και δια των σκηνοθετικών οδηγιών και την μετάφραση του Αλέξανδρου Ραπτοτάσιου,( με βοηθό τον Αλέξανδρο Πάνου),με τις υποβλητικές μουσικές συνθέσεις και ηχητικό σχεδιασμό του Jeph Vanger, την σκηνογραφία των Marco Turcich και Antonello Corvaro, τα κοστούμια της Μαρίας Σεσίλ Ιγγλέση, εντάξουν τις/τους θεατές στη θεματική δραματουργία, ως μέλη και θα προχωρήσουν την παράσταση – τελετουργία, επικαλούμενοι την βιωματική σύμπραξη τους στην δράση. Ως η συμμετοχή τους να έχει μια εξελικτική θεατροποιημένη πορεία.
Θα δοθεί ένα μικρόφωνο σε αρκετούς/ αρκετές και θα καλεστούν να διαβάσουν αποσπάσματα, ενώ οι ηθοποιοί θα υποδύονται τους ήρωές αυτής της τελετουργικής. Υποδύονται… μια μητέρα (η εξαιρετική κ. Τρικαλιώτη), στην προσπάθειά της να απομακρύνει την κόρη της (εμφατική ερμηνεία της κ. Βασιλειάδου), από τον ηγέτη πατέρα (την ημέρα που είδα την παράσταση ερμήνευε πειστικότατα ο κ. Βαλαής) που την έχει εγκλωβίσει τυραννικά στην αίρεση που ο ίδιος έχει δημιουργήσει. Μια αίρεση που υποχρεώνει τους ακολούθους της να δεχτούν τον φανταστικό κόσμο που επαγγέλλεται. Όπου, οι νεκροί περιμένουν τους ζωντανούς, υποσχόμενος μια εξωπραγματική Λύτρωση. Σαφής υπαινιγμός των εξουσιαστικών αντικοινωνικών μεθόδων που εφαρμόζουν οι ανά τον κόσμο Ηγέτες, για να χειραγωγήσουν, εκμεταλλευτούν προς ίδιον όφελος και ανέλιξη, καταπιέζοντας ομάδες ανθρώπων, κοινότητες, έως και ολόκληρους Λαούς.
Ως θεατρική παράσταση έχει μια εξελικτική πορεία, η δράση της θα αποκαλυφθεί σταδιακά, αυτή που, (κατά τον συγγραφέα), θα οδηγήσει επιλεκτικά στην ΄΄Ημέρα της Αποκάλυψης’’. Αυτή που (πάντα κατά τον Tim Crouch) περιγράφεται με επιστημονικούς όρους, θέτοντας παράλληλα το ερώτημα ‘’τι σημαίνει, τι είναι η Πίστη. Και που μπορεί να οδηγήσει’’. Και εδώ, τίθεται εμφατικά το ερώτημα. Πως το μη εξηγήσιμο, το απροσδιόριστο, μπορεί να αποκαλυφθεί μέσω της μεταφυσικής λογικής. Μέσω μιας ‘’άλλης’’ γνώσης, που ίσως μέσα από την όποια επιστημονικότητα της, μπορεί να οδηγήσει στην αμφισβήτηση της επικρατούσας, αποδεκτής ‘’Αλήθειας’’.. Να ανατείλει μια ‘’Αλήθεια’’ που θα σηματοδοτήσει την ‘’Νέα’’ πραγματικότητα, την άλλη όψη της Ύπαρξης, μια ελπιδοφόρα “ΟΛΙΚΗ ΑΜΕΣΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΕΠΙΓΕΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑ”.
Πρόταση μου, μη χάσετε αυτή την τελετουργική παράσταση. Δεν έχετε βιώσει κάτι σαν αυτή.
Σημείωση: O Tim Crouch έρχεται το Σάββατο 22 Νοεμβρίου και ώρα 21.15 στον πρώην βιομηχανικό χώρο της ΦΙΑΤ, για να παρακολουθήσει την παράσταση. Μετά το τέλος της, θα ακολουθήσει QnA – ανοιχτή συζήτηση με το κοινό.
ΦΙΑΤ: Φαλήρου 97, Κουκάκι 11741
Η είσοδος του θεάτρου είναι επί της Λεωφ. Συγγρού 114
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Παρασκευή: 21.00
Σάββατο: 19.00 & 21.15
Κυριακή: 20.00
Εισιτήρια στο https://www.ticketservices.gr/event/sotiria-fiat/?lang=el