Κάθε φορά που μιλάει για την Πάτμο, αγαλλιάζει. Οπως και όταν αναφέρεται στη δουλειά της, την οποία αγαπάει πολύ. Η Βίκυ Παπαδοπούλου διαθέτει το πιο διαδεδομένο επίθετο στην Ελλάδα, όμως η ίδια είναι ιδιαίτερη και καθόλου συνηθισμένη. Oι συμμετοχές της σε επιτυχημένες σειρές της τηλεόρασης τείνουν πλέον να γίνουν συνήθεια, ενώ θεατρικά θα συνεχίσει για τρίτη σερί χρονιά στη Μέθοδο Γκρόνχολμ.
Η Αθηνά του LAPD μίλησε στο All4fun για την πολύ επιτυχημένη δευτεριάτικη σειρά του MEGA, για τη μέχρι τώρα παρουσία της στον χώρο, αλλά και για τη μεγάλη της αγάπη, τον κινηματογράφο..
– Τι αποκόμισες από την πρώτη χρονιά στο LAPD;
Ηταν γενικά μια πολύ όμορφη εμπειρία και φυσικά συνεχίζεται. Είναι μια από τις πιο ωραίες δουλειές που έχω κάνει. Και με τους ηθοποιούς που συνεργάζομαι, αλλά και στο τι συμβαίνει πίσω από τις κάμερες. Από την πρώτη στιγμή που πήρα το σενάριο, μου άρεσε πολύ. Θα έλεγα πως είναι από τις λίγες κωμωδίες που γέλασα με το που το άρχισα να το διαβάζω.
– Τι αλλάζει αυτή τη σεζόν;
Θα είναι λίγο πιο σοβαρό. Όχι δραματικό, όμως. Θα έχει κάποιες δραματικές στιγμές, αλλά δεν πρόκειται να είναι βαρύ. Θα είναι μια πιο μαύρη κωμωδία. Για αυτό και το Mega άλλαξε την ώρα. Δε θα είναι κάτι splatter, ούτε οι θεατές θα δουν κάτι σοκαριστικό, κάτι hard core.
– Υπάρχουν ομοιότητες με την Αθηνά;
Κοίτα υπάρχει ο δυναμισμός, που είναι ένα κοινό στοιχείο. Είναι και το πείσμα, όπως και το ότι κάποιες φορές είμαι ξεροκέφαλη. Είναι ένα μειονέκτημα, το οποίο προσπαθώ να μειώσω.
– Στο τμήμα δουλεύει, έχοντας προϊστάμενο τον πατέρα της. Τι σημαίνει αυτό για την ίδια και είναι κάτι που θα έκανες και εσύ στη θέση της;
Ναι, γιατί όχι. Δε θα είχα πρόβλημα. Είναι λογικό να είναι λίγο αγχωμένη. Είναι το πρότυπο της. Από τη μία χαίρεται, όμως από την άλλη μπορεί να κάνει κάτι για το οποίο θα πέσει στα μάτια του πατέρα της. Θεωρώ, όμως, πως η παρουσία του πατέρα της την κάνει καλύτερη στη δουλειά της.
– Ήθελες πάντα να γίνεις ηθοποιός;
Όχι από μικρή. Ήθελα να γίνω κριτικός κινηματογράφου, θεάτρου. Αποφάσισα, λοιπόν, να πάω σε δραματική σχολή για να δω τα πράγματα από μέσα. Τότε, λοιπόν, ερωτεύτηκα με αυτό που είδα και είπα εδώ θα μείνω και όσο πάει.
– Και η επιθυμία να γίνεις κριτικός;
Εχει φύγει εντελώς από το μυαλό μου. Δεν υπάρχει πια. Είναι και το άλλο που σκέφτομαι. Ποια είμαι εγώ που θα κρίνω τον οποιονδήποτε; Και επίσης το να κερδίσεις την εμπιστοσύνη μιας μερίδας του κοινού απαιτείται ν’ αποκτήσεις και τις κατάλληλες γνώσεις. Είμαι πολύ μικρή. Τώρα όταν μεγαλώσω πολύ δεν ξέρω τι θα γίνει. Αν έχω πάει 60 και έχω την εμπειρία να κρίνω με αντικειμενικότητα και σωστή άποψη, το συζητάω. Υπάρχει και το άλλο. Τι είναι αντικειμενικό; Άσε που μετά μπαίνουν στη μέση και οι εμπάθειες, οπότε τα πράγματα μπερδεύονται…
– Γενικά τον τύπο μάλλον τον αποφεύγεις…
Τη δουλειά μου κάνω. Αυτό μ’ ενδιαφέρει. Τώρα να βγαίνω από εδώ και από και εκεί χωρίς λόγο δεν είναι κάτι που με απασχολεί. Δε νομίζω ότι αφορά κανέναν τι κάνει η Βίκυ Παπαδοπούλου πέρα από τα επαγγελματικά της. Γενικά δεν ασχολούμαι με τις ζωές των άλλων. Γιατί, λοιπόν, οι άλλοι να κάνουν το ίδιο για μένα; Για αυτό και κάνω σπάνια συνεντεύξεις. Θεωρώ πως δεν πρέπει να κάνεις κάτι για να σπαταλάς τον χρόνο σου. Είναι, βέβαια, και μέρος της δουλειάς σου. Θα έλεγα είναι το 10-20% στο να την προωθήσεις. Φυσικά δεν κατακρίνω όσους κάνουν πολλές συνεντεύξεις. Απλά δεν ταιριάζει με μένα.
– Βγάζεις, πάντως, και ένα μελαγχολικό προφίλ.
Πραγματικά δεν ξέρω πως βγαίνει αυτό προς τα έξω. Σε πληροφορώ είμαι ένα πολύ χαρούμενος, αισιόδοξος και ευχάριστος άνθρωπος. Απλά είμαι χαμηλών τόνων.
– Νιώθεις τυχερή για τις μέχρι τώρα συνεργασίες σου;
Θα έλεγα πως ναι. Είμαι αρκετά διότι έχω συνεργαστεί με πολύ ωραίους ανθρώπους που εκτιμώ, σέβομαι και θαυμάζω. Σκέψου ότι η πρώτη μου δουλειά ήταν με τον Περράκη στο Σχεδόν ποτέ. Πόσο τυχερή ήμουν, λοιπόν. Μετά ακολούθησαν πολλές και καλές συνεργασίες με σπουδαίους σκηνοθέτες. Πηγή Δημητρακοπούλου, Δήμας, Παναγιωτόπουλος, Κοκκινόπουλος. Εχω ακόμα πολλή όρεξη για δουλειά. Οπως την πρώτη μέρα! Αγαπώ τη δουλειά μου. Μου αρέσει πραγματικά να δουλεύω. Είναι πολύ σημαντικό. Ακόμα και αν έχεις επιλέξει μια δουλειά μπορεί να σου φύγει η όρεξη. Εγώ έχω πολύ.
– Μαζί με το LAPD η σεζόν σε βρίσκει να συμμετέχεις στο πρώτο επεισόδιο της αυτοτελούς σειράς Ο κόκκινος νόμος που ξεκινάει στο MEGA από τον Ιανουάριο. Σκηνοθέτης ο Πάνος Κοκκινόπουλος, με τον οποίο είχες συνεργαστεί πολλές φορές στη 10η Εντολή.
Είναι μια σειρά με πιο σκληρή, πιο τολμηρή σκηνοθεσία. Είναι πολύ καλό το αποτέλεσμα. Μου άρεσε. Είναι λίγο έξω απ’ αυτό που έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα. Είναι ακραίο και πολύ ενδιαφέρον.
– Και σε επέλεξε και στο πρώτο επεισόδιο.
Ναι, ένιωσα πολύ ωραία. Πρώτη φορά κάνω ντεμπούτο σε σειρά. Ελπίζω να κάνω καλό ποδαρικό (σ.σ. γέλια).
– Στον κινηματογράφο μετράς δύο ταινίες, το Πεθαίνοντας στην Αθήνα και το Μικρό έγκλημα.
Είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο όραμα στις ταινίες. Μια μεγαλύτερη όρεξη για πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Και μη με ρωτήσεις. Είναι πραγματικά αυτό που μου αρέσει πιο πολύ!
– Μια που λες για ερωτήσεις. Ποιες είναι οι πιο ενοχλητικές που σου έχουν γίνει;
Δύο είναι. Η πρώτη είναι η εξής: Η ομορφιά είναι εισιτήριο για την επιτυχία; Σιχαίνομαι αυτή την ερώτηση. Όπως επίσης και το αν είμαι ερωτευμένη…
– Θα μπορούσες να γίνεις δημοσιογράφος;
Θα μου άρεσε να κάνω συνεντεύξεις από καλλιτέχνες που εκτιμώ. Ακούγεται ενδιαφέρον αλλά για την ώρα δεν έχει περάσει από το μυαλό μου.
– Πάμε και στο θέατρο, όπου συμμετέχεις και πάλι στη Μέθοδο Γκρόνχολμ.
Είναι η 3η σεζόν. Θα παίζεται Δευτέρα και Τρίτη. Έχουμε κάνει μια παρέα και έχουμε δέσει. Αρέσει στον κόσμο και αυτό έχει σημασία. Δεν μας έχει κουράσει. Πηγαίνουμε ακόμα με όρεξη στο θέατρο και περνάμε όμορφα.
– Δεν είναι και λίγο βαρετό να βρίσκεσαι για τρίτη σεζόν στην ίδια παράσταση;
Όταν περνάς καλά και υπάρχει απήχηση, όχι. Αλλωστε οι παραστάσεις μας δεν πραγματοποιούνται όλο τον χρόνο. Και τις άλλες δύο σεζόν έτσι ήταν. Μία ήταν έξι μήνες, την άλλη τέσσερις. Επομένως δεν προλαβαίνεις να κουραστείς. Είμαστε τέσσερα νέα παιδιά και περνάμε υπέροχα.
– Είσαι μαζί με τους Πέτρο Λαγούτη, Γιώργο Καραμίχο και Χρήστο Σαπουντζή. Πώς το βιώνεις σαν η μοναδική γυναίκα;
Α, Δόξα τω Θεώ. Δεν έχω πρόβλημα. Με προσέχουν τα αγόρια μου (σ.σ. γέλια)!
– Εχεις, πεις, ωστόσο, ότι δεν έχεις φίλους ηθοποιούς. Δεν είναι λίγο περίεργο;
Δεν έχω φίλους με την έννοια που δίνουμε στους φίλους και όχι στους γνωστούς. Υπάρχουν πολλά παιδιά από τον χώρο που πραγματικά εκτιμώ. Για να θεωρήσεις, όμως, κάποιον φίλο σου, δεν χρειάζεται χρόνος; Επιπλέον είμαι και πολύ επιφυλακτικός άνθρωπος. Για να δεθώ, χρειάζομαι καιρό. Οι φίλοι μου είναι από το σχολείο, την Πάτμο που περνώ τα καλοκαίρια μου από μικρή και την σχολή. Αυτούς τους φίλους, τους θεωρώ δικούς μου ανθρώπους.
Το ότι κάνεις με κάποιον παρέα για δύο μήνες, δε σημαίνει ότι είναι και φίλος σου. Σου λέω ξανά, όμως, ότι εκτιμώ πολλούς ηθοποιούς, αλλά και παιδιά από τα συνεργεία με τους οποίους κάνουμε παρέα. Γενικά από μικρή είμαι επιφυλακτική. Και γενικά δε με προδίδει η κρίση μου. Ακόμα και ο εαυτός σου μπορεί να προδώσει κάποια στιγμή. Προσπαθώ, πάντως, να το μειώσω. Εξαρτάται, βέβαια, και σε τι βαθμό το έχεις.
– Και για τις λυκοφιλίες που ακούγονται ανάμεσα σε γυναίκες κυρίως ηθοποιούς;
Με όσες κοπέλες έχω δουλέψει, έχω περάσει πολύ όμορφα. Δεν υπάρχουν αυτά. Να σου πω τι υπάρχει; Κρίση στον χώρο και έχουν μείνει πολλοί άνεργοι. Δε μιλάω μόνο για ηθοποιούς, αλλά και μέλη των συνεργείων. Με ανησυχεί και όπως και να το κάνουμε με αγχώνει για του χρόνου, του παραχρόνου κλπ. Υπομονή και οικονομία!
– Με την παρουσία σου ως μία από τις τέσσερις υποψήφιες για το θεατρικό βραβείο Μελίνα Μερκούρη, το οποίο κέρδισε η Ελενα Μαυρίδου ένιωσες ότι καταξιώνεσαι και θεατρικά;
Το θεωρώ περισσότερο αναγνώριση. Οταν έχεις δουλέψει για κάτι πολύ, είναι καλό να εκτιμάται το έργο σου. Είναι σημαντικό, ειδικά όταν βρίσκεσαι σ’ έναn χώρο με πολλούς και καλούς ηθοποιούς…
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 06/11/2009