Η Παυλίνα Στυλιανού/PavlinaStyl μιλάει στο All4fun

Αρχικά θα θέλαμε λίγα λόγια για σένα και την ομάδα σου. Συνεχίζοντας θα θέλαμε να μάθουμε πώς προέκυψε η συνεργασία σας και ποια λόγια θα μπορούσαν να περιγράψουν το κλίμα που επικρατεί ανάμεσά σας;

 

Από παιδί, στη Λεμεσό της Κύπρου, την πόλη όπου γεννήθηκα γοητευόμουν από τη δύναμη της μουσικής. Η ευκαιρία να ξεκινήσω τις σπουδές μου μού δόθηκε στην Αγγλία, παράλληλα με τη φοίτησή μου στο τμήμα Μedical Sciences School and Human Νutrition, στο Πανεπιστήμιο του Surrey-Guildford. Επιστρέφοντας στην Αθήνα παρακολούθησα μαθήματα κλασικού τραγουδιού και μουσικού θεάτρου με τη σοπράνο Μάιρα Μηλολιδάκη, τζαζ με την Έλλη Πασπαλά και κινησιολογίας με τη Φρόσω Κορρού. Τον Φεβρουάριο του 2013 παρουσίασα για πρώτη φορά τη μουσική παράσταση «Μουσικές Ακρότητες» για φωνή και πιάνο στο Νομισματικό Μουσείο και στη συνέχεια ακολούθησαν συναυλίες και περφόρμανς με αρκετά τζαζ μουσικά σύνολα με τους τίτλους ‘MiLorDs’, «LesΟmbres de la Rue», «Τα βήματα των χωρισμένων εραστών»,”Double visage à l’extrême”, σε θεατρικούς χώρους, μουσικές σκηνές και τζαζ μπαρ που μπορούν να στηρίξουν το χαρακτήρα του παριζιάνικου καμπαρέ όπως το Faust Bar Theater, το Θέατρο Eliart, το Θέατρο Beton7, το White Rabbit Hall, το La Soirée de Votanique κ.ά.

      

Την ομάδα μου αποτελούν τέσσερις εξαιρετικοί μουσικοί: o πιανίστας Μάνος Κιτσικόπουλος, ο κιθαρίστας Παναγιώτης Καψαμπέλης, ο κοντραμπασίστας Αντώνης Αρβανίτης και ο ντράμερ Σεραφείμ Τουρίκας. Η συνεργασία μας προέκυψε μέσα από πολλές περιπέτειες, μετρά 3 μήνες μουσικής συνύπαρξης και είναι μια αληθινή πρόκληση επειδή δεν είναι καθόλου εύκολο να φτιάξεις ένα τζαζ ανσάμπλ και να δημιουργηθεί μια ομάδα με κοινό τρόπο σκέψης και ψυχισμό. Η συνεργασία και η σύνθεση μιας ομάδας δεν είναι αυτονόητη και δεδομένη. Οι άνθρωποι έχουν πολλά διαφορετικά ταπεραμέντα και επιθυμίες και νιώθω πολύ τυχερή που τελικά μετά από αρκετές αλλαγές και συνδυασμούς συνεργάζομαι με αυτούς τους υπέροχους μουσικούς και που μεταξύ μας υπάρχει ένα αρμονικό κλίμα και μια δυνατή σχέση εμπιστοσύνης, στήριξης και αλληλοεκτίμησης.

 

2) Θα μπορούσες να μας κάνεις μια περιγραφή ως προς το τι θα δούμε στο live σας; Μας περιμένει κάποια έκπληξη σε σχέση με τις προηγούμενες εμφανίσεις σας;

 

      Το πρόγραμμά μας περιλαμβάνει swingcabaret κομμάτια με dark στοιχεία, βαλς, τάνγκο και τζαζ διασκευές. Επικεντρωνόμαστε κυρίως σε κομμάτια των K. Weill, J. Brel, E. Piaf, M. Dietrich, Γ. Σπανό, Σ. Κραουνάκη, κ.ά.

Πάντα υπάρχει ένα διαφορετικό κομμάτι και μια διαφορετική αίσθηση σε κάθε μας live. Επίσης όταν αυτοσχεδιάζεις η έκπληξη είναι μέσα στο παιχνίδι… Είμαστε πολύ ανοικτοί ως μουσικοί στην αίσθηση της στιγμής όπου κι αυτό από μόνο του προκαλεί ανατροπές.

 

3) Ποιες από τις μέχρι τώρα εμφανίσεις σου έχεις ξεχωρίσει και γιατί; Τι συνέβαλε στο να είναι ξεχωριστές στο μυαλό σου;

 

      Θα αναφέρω δυο ξεχωριστές εμφανίσεις μου… Την πρώτη που θυμάμαι πολύ έντονα ήταν στο δεύτερο μου live πριν από 3 χρόνια όταν ένιωσα ότι ερωτεύομαι ξανά έναν άνθρωπο που με σημάδεψε λίγες ώρες πριν την συναυλία. Επίσης πολλά αγαπημένα μου πρόσωπα ήταν από κάτω εκείνο το βράδυ κι εγώ απόλυτα απελευθερωμένη στη σκηνή απόλαυσα το κάθε δευτερόλεπτο (κάτι που δυστυχώς δύσκολα συμβαίνει). Η δεύτερη που ξεχώρισα ήταν η τελευταία μου παράσταση της σεζόν πέρσι στο θέατρο Eliart, όταν ήρθαν οι γονείς μου να με δουν, κάτι που περίμενα καιρό και ήταν πολύ συγκινητικό για μένα.

 

4) Ποια η σχέση σου με το είδος της μουσικής που υπηρετείς, πριν αποφασιστεί πως ήταν το καταλληλότερο είδος για σένα (σύμφωνα με τις φωνητικές σου ικανότητες);

 

      Από παιδί με γοήτευε το θέατρο και η μουσική κάτι που πάντα ονειρευόμουν να συνδυάσω. Ξεκίνησα ως μαθήτρια να τραγουδάω ερασιτεχνικά διάφορα είδη, κυρίως ελληνική μελοποιημένη ποίηση που τότε με άγγιζε και είχε έντονο το θεατρικό στοιχείο. Αργότερα παρακολούθησα μαθήματα τραγουδιού επειδή αγαπούσα τη μουσική και την αίσθηση που έχει η μουσική αυτή στη φωνή μου. Αυτό συνέβη την ίδια περίοδο που είδα την συγκλονιστική ταινία ‘La vie en rose’και ένιωσα ότι ίσως να ταυτίζομαι με κάποια από τα βιώματα της ηρωίδας και το τραγούδι του «δρόμου». Ήταν τότε που αποφάσισα να μάθω τη γλώσσα και να τραγουδήσω γαλλικά τραγούδια. Στην πορεία κατέληξα ότι αυτό το συγκεκριμένο είδος ταιριάζει στη φωνή μου και τόλμησα να το ξεκινήσω.

 

5) Πέρα από τις καθηγήτριές σου, θα επεδίωκες συνεργασία με άλλους καλλιτέχνες (πρωτοεμφανιζόμενους ή αναγνωρίσιμους);  Αν ναι με ποιούς και γιατί;

 

      Με την Τάνια Τσανακλίδου την οποία θαυμάζω χρόνια, αγαπάω τα περισσότερα τραγούδια της και θεωρώ ότι έχει αφήσει την σφραγίδα της σε αυτό το είδος. Εύχομαι πραγματικά να ξανατραγουδήσει και να μπορέσουμε να συνεργαστούμε στο μέλλον.

 

6) Πώς προέκυψε από πλευράς σου, η ενασχόληση με την παραγωγή των εμφανίσεών σας;

 

      Την παραγωγή την αναλαμβάνω επειδή θέλω να έχω τον έλεγχο σε όλα και κυρίως στο αισθητικό αποτέλεσμα. Επίσης στην αρχή δεν γινόταν να έχω βοήθεια σε αυτό το κομμάτι επειδή δε μπορούσα να το υποστηρίξω οικονομικά και έπρεπε να τα κάνω όλα μόνη μου.

 

7) Σε άλλες συνεντεύξεις σου, έχεις αναφερθεί στην αναμονή της πρώτης δισκογραφικής σου δουλειάς. Το υλικό που έχεις αποφασίσει να ηχογραφηθεί θα είναι κομμάτια που ακούμε στις εμφανίσεις σας, μαζί με μελοποιημένα ποιήματά σου ή μπορεί να έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και δικούς σου στίχους σε σύνθεση των μουσικών που σε συνοδεύουν σε cabaret-swing ατμόσφαιρα;

 

      Ναι, όταν τελειώσουμε τις καλοκαιρινές μας παραστάσεις, θα ηχογραφήσουμε τραγούδια σε δικούς μου στίχους και σε μουσική των συνεργατών μου, μαζί με κάποια ποιήματά μου και κομμάτια από τις εμφανίσεις μας.

 

8) Κατά πόσο θεωρείς πως η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα βοηθάει την άνθιση των τεχνών; Εσάς (ως μπάντα, αν θες) κατά πόσο σας επηρεάζει; Αν δυσκολέψουν τα πράγματα, η επιλογή του εξωτερικού, θα φάνταζε σαγηνευτική για σένα;

 

      Είναι αρκετά δύσκολο το συγκεκριμένο είδος για την Ελλάδα αφενός ερμηνευτικά, καθώς απαιτεί ένα συνδυασμό ταλέντων από τον περφόρμερ, αφετέρου για το κοινό, γιατί έχει εντελώς ξένες καταβολές ως προς την ελληνική γλώσσα.  Η τζαζ και το καμπαρέ, από την Μπελ Επόκ και το μεσοπολεμικό Βερολίνο μέχρι το Dark Cabaret του σήμερα είναι όμως ένα είδος διαχρονικό, με πολύ ενδιαφέρουσες δυνατότητες εξέλιξης. Υπάρχουν αξιόλογοι χώροι που μας υποστηρίζουν και με τις προτάσεις τους «εκπαιδεύουν» την αισθητική του κοινού, το οποίο ανταποκρίνεται πολύ θερμά σε αυτά τα ακούσματα. Ίσως η κρίση που περνάμε σήμερα μπορεί και να ευνοεί το άνοιγμα σε διαφορετικές μουσικές και την αναζήτηση άλλων τρόπων ψυχαγωγίας.

 

     Την  Ελλάδα την λατρεύω, εδώ ξεκίνησα να κάνω τα πρώτα μου βήματα και να χτίζω τα όνειρα μου. Δεν με γοητεύει καθόλου η ιδέα  να φύγω από την χώρα. Έζησα έξι χρόνια στο εξωτερικό και περίμενα πώς και πώς να ξαναγυρίσω. Αν όμως χρειαστεί θα το κάνω επειδή απλά δε μπορώ να ζήσω χωρίς τη μουσική και θα αρρωστήσω αν σταματήσω να τραγουδάω.

 

9) Τα τελευταία χρόνια στην ελληνική μουσική σκηνή διαπιστώνουμε τεράστιες αλλαγές. Θεωρείς πως η σύμπραξη, ή ακόμα και η αναβίωση (αν προτιμάς), πολλών και διαφορετικών μουσικών ακουσμάτων, βοηθάει στη γνωστοποίηση της δουλειάς σας;

 

      Οποιαδήποτε ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική πρόταση που δημιουργεί γέφυρες μεταξύ των μουσικών ειδών και μια δυναμική στο χώρο της μουσικής μπορεί να οδηγήσει σε νέους δρόμους και μας ωφελήσει όλους.

 

10) Ποιες οι μελλοντικές σας επιδιώξεις ως μπάντα;

 

      Να συνεχίσουμε τις ζωντανές εμφανίσεις, να προχωρήσουμε με τις ηχογραφήσεις και κυρίως να ανανεώσουμε τον ήχο μας, μπαίνοντας ακόμα πιο ουσιαστικά στο είδος που έχουμε επιλέξει να κάνουμε.

 

11) Πώς θα αντιδρούσες σε μια πρόταση που θα αφορούσε στη συμμετοχή και εμφάνισή σου (/σας) σε μια θεατρική παράσταση;

 

      Πολύ θετικά.

 

12) Ένα μήνυμα από εσάς για τους αναγνώστες μας…

       
        Εγκαταλείψτε για λίγο τον καναπέ, τα cd και  τους υπολογιστές για να ταξιδέψετε ζωντανά και να βιώσετε πιο έντονα συναισθήματα… GET OUT THERE AND SUPPORT LIVE MUSIC!