Το πρόσωπο της εβδομάδας: Στάθης Κόικας – Ηθοποιός

Αρχικά ήθελε εκείνος να καθοδηγεί τον τρόπο που λέγεται μια ιστορία. Μετά, όμως, συνειδητοποίησε πως ήθελε ο ίδιος να λέει την ιστορία. Και έτσι μέσω της μελέτης, της τριβής, της παρατήρησης μπήκε στη ζωή του η υποκριτική και όχι η σκηνοθεσία. Ο Στάθης Κόικας αποφοίτησε μόλις το περασμένο καλοκαίρι από τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Και είχε τη χαρά σχεδόν με το καλημέρα να πρωταγωνιστεί στον «Ευτυχισμένο Πρίγκηπα», την παιδική παράσταση που επέλεξε το Εθνικό στο ρεπερτόριο της σεζόν 2016-17.

 

Γνωρίζοντας, όμως, τις τόσο δύσκολες συνθήκες του συγκεκριμένου χώρου ξέρει καλά πως μόνο μέσω της σκληρής δουλειάς και της ομαδικότητας μπορεί ένας νέος ηθοποιός ν’ αντιμετωπίσει την οικονομική ανασφάλεια του επαγγέλματος. 

 

Έτσι ώστε να μην αφήσει να του κλέψουν την ευτυχία, την όρεξη και τα όνειρα ενός ενθουσιώδη καλλιτέχνη, που δεν έχει κλείσει καν τα 30. «Στον «Ευτυχισμένο Πρίγκηπα» βλέπουμε καθαρά αξίες όπως η αυταπάρνηση, η φιλία, η συμπόνια, η ανιδιοτέλεια, έννοιες που οι συνθήκες της ζωής μας, μας κάνουν να ξεχνάμε και να παραβλέπουμε πολλές φορές. Ο ρόλος του ευτυχισμένου πρίγκιπα είναι απαιτητικός και κάθε μέρα προσπαθώ να φτάσω όσο πιο κοντά στις απαιτήσεις του. Στην ιστορία μας δημιουργείται μια περίεργη, αληθινή φιλία που οδηγεί στην ενηλικίωση του πρίγκιπα μέσω της αυταπάρνησης, της ανιδιοτέλειας, της προσφοράς και της αλληλεγγύης».

Παράλληλα ο Στάθης συμμετέχει στη συνεργασία του Εθνικού θεάτρου με το μουσείο Μπενάκη που ονομάζεται ‘’Από τη σιωπή της προθήκης στο θεατρικό λόγο’’ μαζί με τον Στρατή Πανούριο, την Έλενα Μαρσίδου και έναν από τους δασκάλους του στη σχολή Δημήτρη Ήμελλο: «Ο χώρος του μουσείο ως σκηνή μου έδωσε μια υπέροχη – μαγευτική εμπειρία που δεν θα την ξεχάσω. Επίσης με μια τέτοια δουλειά επαληθεύεται αυτό που λέμε ότι το θέατρο χωράει παντού. Σε μουσεία, στο δρόμο, σε σχολεία, ιδρύματα, παντού…»

 

* Υποκριτική, για μένα ,σημαίνει να χρησιμοποιείς τα μέσα που διαθέτεις για να πεις ‘’κάτι’’ σε ‘’κάποιον’’. Υποκριτική είναι μελέτη, είναι τριβή, παρατήρηση, πρόβα, πράξη, είναι διαδικασία και όχι αποτέλεσμα, είναι να είσαι συγκεκριμένος, ακριβής.

 

* Θεωρώ πως στην Ελλάδα του 2017 όλοι αντιμετωπίζουμε την κρίση με τον δικό μας τρόπο και αναλόγως φυσικά με τις προτεινόμενες συνθήκες του ο καθένας. Προσωπικά, αποφοίτησα απ’ τη σχολή το καλοκαίρι του ’16 και προσπαθώ να μην αφήσω στις μαύρες σκέψεις για το μέλλον, στην οικονομική ανασφάλεια του επαγγέλματος, στην ενδεχόμενη ανεργία κλπ. κλπ. να μου κλέψουν ούτε λίγο απ’ την ευτυχία, την όρεξη και τα όνειρα που έχω αυτή την περίοδο της ζωής μου.

 

 

* Η τέχνη, και κυρίως το θέατρο δεν δίνει απαντήσεις. Δημιουργεί ερωτήματα και αυτό νομίζω είναι αυτό που χρειάζεται ο άνθρωπος. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού. Το θέατρο είναι πολιτικό. Αλλά πρέπει κανείς να προσέχει τι θέλει να πει αυτή την περίοδο γιατί η τέχνη έχει και μεγάλη ευθύνη προς την κοινωνία.

 

* Ο Ευτυχισμένος πρίγκιπας είναι ένα εξαίσιο έργο, ένα παραμύθι για μεγάλους θα έλεγα. Ένα παραμύθι με διαχρονική αξία, με πολλά ‘’μαγικά’’ στοιχεία που το καθιστούν παραμύθι και πολλά περισσότερα σκληρά στοιχεία που το κάνουν αληθινό, το κάνουν ζωή. Στο έργο βλέπουμε καθαρά αξίες όπως η αυταπάρνηση, η φιλία, η συμπόνια, η ανιδιοτέλεια, έννοιες που οι συνθήκες της ζωής μας, μας κάνουν να ξεχνάμε και να παραβλέπουμε πολλές φορές. Όσο για τη διανομή στην παράσταση μας προέκυψε μέσα από αυτοσχεδιασμούς και δοκιμές που κάναμε με όλη την ομάδα. Στην παράσταση μας ο μόνος πρωταγωνιστής είναι η ίδια η ιστορία.
 

* Η συνεργασία μου με τον συγκεκριμένο θίασο είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσα να φανταστώ! Είναι όλοι τους υπέροχοι άνθρωποι, δημιουργικοί, φιλικοί, επίμονοι και χαρισματικοί και χαίρομαι που τους συνάντησα στη ζωή μου και που συναντιόμαστε καθημερινά στη σκηνή. Ο Άρης Τρουπάκης, σκηνοθέτης της παράστασης, και δάσκαλος στη σχολή φέρει μεγάλη ευθύνη για την συνάντηση μου με αυτούς τους ανθρώπους και αυτό είναι κάτι για το οποίο τον ευχαριστώ πολύ. Η παράσταση μας, όπως και το κείμενο προέκυψε μέσα από αυτοσχεδιασμούς πάνω σε σκηνές. 

 

* Θα έλεγα σε κάποιον να έρθει να την δει γιατί νομίζω ότι για την εποχή που ζούμε αυτή η παράσταση κάτι θέλει να πει, πράγμα που δεν συμβαίνει συχνά νομίζω. Ο κόσμος γελάει, κλαίει και μοιάζει να ανταποκρίνεται πολύ θετικά στην παράσταση! Οι παραστάσεις με παιδικό κοινό είναι μια μεγάλη εμπειρία για μένα, τα παιδιά ως θεατές είναι ένας ακόμα παρτενέρ πάνω στην σκηνή, πράγμα που σε κάνει να είσαι ακόμα πιο έτοιμος. 

 

 

 

* Ο ρόλος του ευτυχισμένου πρίγκιπα είναι απαιτητικός και κάθε μέρα προσπαθώ να φτάσω όσο πιο κοντά στις απαιτήσεις του. Ένα νεαρός πρίγκιπας, που ζούσε στο παλάτι του Sans-Souci (χωρίς έγνοιες) ξυπνά μια μέρα και καταλαβαίνει ότι είναι άγαλμα. Ένα χρυσό άγαλμα πάνω σε ένα ψηλό βάθρο στην πλατεία της πόλης, ένα άγαλμα που μιλάει χωρίς να τον ακούει κανείς. Μέχρι που εμφανίζεται το χελιδόνι (Νίκος Καρδώνης) και εκεί βλέπουμε να δημιουργείται μια φιλία μεταξύ τους, μια περίεργη, αληθινή φιλία που οδηγεί στην ενηλικίωση του πρίγκιπα μέσω της αυταπάρνησης, της ανιδιοτέλειας, της προσφοράς και της αλληλεγγύης, που έχει βέβαια συνέπειες και για τον ίδιο αλλά και για το χελιδόνι. Τι είναι όμως πιο σημαντικό; Να χάνεις κάτι κερδίζοντας κάτι άλλο, ή να μένεις απαθής σε ένα πλασματικό Sans-Souci ;

 

* Η αλήθεια είναι ότι το υλικό που μου δόθηκε στην διανομή φέρει μεγάλη ευθύνη για την παράσταση και αυτό ήταν κάτι που στην αρχή με άγχωσε πολύ. Αργότερα όμως όσο δοκιμάζαμε σκηνές με τα παιδιά έβλεπα πως το βάρος αυτό δεν το σήκωνα μόνος μου. Είμαστε μια ομάδα που όλα εξαρτώνται απ’ όλους. Η παράσταση είναι ζωντανή, κάθε μέρα διαφορετική και βασίζεται σε ένα σύνολο ανθρώπων και ένα σύνολο σχέσεων που δημιουργούνται πάνω στη σκηνή. Αυτό, το να μένει κάτι ζωντανό, να είναι ίδιο αλλά και εντελώς διαφορετικό είναι κάτι που σίγουρα θέλω και θα προσπαθήσω να πετύχω και στο μέλλον σε επόμενες δουλειές. Υπάρχουν πολλά έργα που θα ήθελα να ασχοληθώ και να δοκιμάσω αλλά προς το παρόν δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο έργο ή συγγραφέα ως στόχο στο κοντινό μέλλον.

* Στην συνεργασία του Εθνικού θεάτρου με το μουσείο Μπενάκη που ονομάζεται ‘’Από τη σιωπή της προθήκης στο θεατρικό λόγο’’, γνώρισα πολύ αξιόλογους ανθρώπους όπως την Έλενα Μαρσίδου και τον Στρατή Πανούριο (που έχει αναλάβει και αυτό το πρότζεκτ) και συνάντησα έναν ακόμη δάσκαλο μου απ’ τη σχολή, αλλά επί σκηνής πια, τον Δημήτρη Ήμελλο. Συμμετείχα στην πρώτη παράσταση της συνεργασίας αυτής σε μια εντελώς χειροποίητη παράσταση. Την παράσταση μας την ονομάσαμε ‘’Νεοπτολέμου μύησις’’, λόγω της ενηλικίωσης που θέλαμε να φωτίσουμε στο έργο του Σοφοκλή, ‘’Φιλοκτήτης’’. Ο χώρος του μουσείο ως σκηνή μου έδωσε μια υπέροχη – μαγευτική εμπειρία που δεν θα την ξεχάσω. Επίσης με μια τέτοια δουλειά επαληθεύεται αυτό που λέμε ότι το θέατρο χωράει παντού. Σε μουσεία, στο δρόμο, σε σχολεία, ιδρύματα, παντού.

 

 

* Ο Στρατής Πανούριος (σκηνοθέτης και Φιλοκτήτης), ο Δημήτρης Ήμελλος, (Οδυσσέας, έμπορος και Ηρακλης), η Έλενα Μαρσίδου (Χορός) και εγώ (Νεοπτόλεμος) ξεκινήσαμε ένα πολύ όμορφο ταξίδι με αυτή την παράσταση η οποία εκτός απ’ το μουσείο Μπενάκη έκανε και μια πολύ σημαντική στάση στις φυλακές Κορυδαλλού όπου παίξαμε την παράσταση για τους τρόφιμους, συναίσθημα που πραγματικά δεν χωράει σε λέξεις.

 

* Το σινεμά είναι μια πολύ μεγάλη μου αγάπη, θα ήθελα σίγουρα να το γνωρίσω και να του εκφράσω το θαυμασμό μου και από κοντά. Προς το παρόν μένω πιστός θεατής του, όμως η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να εξερευνήσω και αυτό το πεδίο της υποκριτικής, μιας και θεωρώ ότι έχει μεγάλες διαφορές με το θέατρο αλλά με έναν μαγικό τρόπο καταφέρνει να είναι εξίσου αληθινό και ενδιαφέρον.

 

* Με την τηλεόραση δεν έχω ιδιαίτερη σχέση σαν θεατής και νομίζω πως θα κρατήσω μια παρόμοια στάση και στην επιλογή συμμετοχής μου σ΄ αυτήν. Όμως λένε ‘’ποτέ μην λες ποτέ’’ έτσι και εγώ δεν θα γίνω αφοριστικός μαζί της.

 

* Η δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου ήταν τρία υπέροχα χρόνια, κάθε χρόνο επαναπροσδιόριζες το ποιος είσαι. Η σχολή μας έδειξε πολλούς δρόμους τους οποίους  καλούμαστε πια να ανακαλύψουμε και να ‘περπατήσουμε’ έξω από αυτήν πια. Στη σχολή πέρασα πολύ όμορφα, θυμάμαι τις ωραίες στιγμές και χαμογελάω, θυμάμαι τις άσχημες και χαμογελάω. Εκεί μέσα γνώρισα πολύ σημαντικούς ανθρώπους. Από αυτά τα τρία χρόνια γνώρισα συμφοιτητές, γνωστούς, φίλους, κολλητούς. Αυτό που θα μου λείψει είναι αυτό το, όλοι μαζί. Μετά από ένα σημείο γίναμε οικογένεια εκεί μέσα. Την αλλαγή από την σχολή στην δουλειά την βίωσα ομαλά γιατί στον θίασο του ευτυχισμένου πρίγκιπα τα παιδιά ήταν ήδη μια ομάδα, που μας δέχτηκε πολύ θερμά και στη σκηνή και έξω από αυτή. Νιώθω σαν να μπήκα σε μια άλλη οικογένεια που έχω ήδη αρχίσει να έχω φίλους, συνεργάτες και δασκάλους.

 

* Η σκηνοθεσία είναι κάτι το οποίο θα ήθελα να το αγγίξω κάποια στιγμή, με ενδιαφέρει να δοκιμάσω κάτι τέτοιο. Θα ήθελα βέβαια στο μέλλον να παρακολουθήσω κάποια σεμινάρια σκηνοθεσίας θεάτρου ώστε αν όντως το αγγίξω κάποια στιγμή να έχω κάποιες γνώσεις που θα με βοηθήσουν να κάνω κάτι ουσιαστικό. Όσο για την συγγραφή δεν θα έλεγα πως είναι κάτι που θα δοκίμαζα να βγάλω προς κάποιο κοινό. Το να γράφω ποιήματα μια στο τόσο ή σκόρπιες σκέψεις το θεωρώ πλέον δεδομένο για μένα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το κάνω καλά ή ότι σκοπεύω να μάθω αν το κάνω καλά. Είναι κάτι που με ηρεμεί και θα ήθελα να παραμείνει έτσι.

 

* Η Αθήνα μου αρέσει λόγω του παλμού της. Είναι μια πόλη ζωντανή, όλα κινούνται προς διαφορετικές κατευθύνσεις, αυτοκίνητα, άνθρωποι, ποδήλατα, τρένα, μετρό, όλα τρέχουν, μοιάζουν σαν να θέλουν να προλάβουν κάτι σημαντικό, χωρίς να ξέρουν τι είναι. Όταν βρίσκεις το κουράγιο να σταματήσεις να τρέχεις μαζί της και παρατηρείς όλο αυτό το οργανωμένο χάος, ή το μισείς ή το αγαπάς. Εγώ μετά το από πολλά στάδια έχω αρχίσει να το αγαπώ.

 

* Το All4fun έχει καταφέρει να ενημερώνει το κοινό του για θέατρο, κινηματογράφο, κοινωνικά θέματα, ακόμη και για αθλητικά καμιά φορά. Είναι μια ιστοσελίδα με ανοδική πορεία που ασχολείται με όλες τις μορφές τέχνης και αυτό είναι πολύ όμορφο. Επίσης ‘’διαφημίζει’’ παραστάσεις από ομάδες νέων ηθοποιών, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για ανθρώπους που δεν έχουν τα μέσα να διαφημιστούν όπως οι μεγάλες σκηνές.

 

& Αναλυτικές λεπτομέρειες για τον «Ευτυχισμένο πρίγκηπα» ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο:
http://www.all4fun.gr/fun/theater/13536-q—-q——.html