Για πολλούς ήταν, είναι και θα είναι “η Φωνή”. Μια φωνή που ποτέ δεν μπορείς να αγνοήσεις, να μπερδέψεις με άλλη ή να μην ονειρευτείς ακούγοντάς την. Πολλοί έχουν πει πως το άκουσμά της έχει κάτι το αγγελικό, το θεϊκό. Για τον Θεό, πρωτοτραγούδησε και εκείνη μέσα στην εκκλησία της γειτονιάς που μεγάλωσε.
Η Whitney Elizabeth Houston γεννήθηκε σε μια μεσοαστική γειτονιά, στο Newark, του New Jersey. Ήταν το δεύτερο παιδί του John Russell Houston, Jr. και της Cissy Houston, με ένα κράμα από ρίζες αφροαμερικάνικες, αμερικανικές και ολλανδικές. Ο πατέρας της, εργαζόμενος στην στρατιωτική υπηρεσία και ανώτερος υπάλληλος ψυχαγωγίας, ενώ η μητέρα της τραγουδίστρια της gospel μουσικής. Η Whitney μεγάλωσε σε μια δεμένη οικογένεια χριστιανών Βαπτιστών με μεγάλη πίστη στον Θεό.
Η μητέρα της, μαζί με τις ξαδέρφες της, Dionne Warwick και Dee Dee Warwick, την γιαγιά Darlene Love και την θεία και θρυλική φωνή, Aretha Franklin ήταν όλες ξεχωριστές φιγούρες στην gospel, rhythm n’ blues, pop και soul μουσική.
Στα 11 της χρόνια, ακολουθώντας τα βήματα της μητέρας της, ξεκινά να τραγουδάει στην παιδική gospel χορωδία στην εκκλησία των Βαπτιστών στο Newark και μαθαίνει να παίζει πιάνο. Εκεί, ανάμεσα στους πιστούς, θα κάνει την πρώτη της σόλο ερμηνεία, πάντα σε ρυθμούς gospel, με το “Guide Me, O Thou Great Jehovah”.
Στην εφηβεία της, θα φοιτήσει στο καθολικό σχολείο θηλέων Mount Saint Dominic Academy, του New Jersey, όπου θα γνωρίσει την καλύτερή της φίλη, Robyn Crawford, που όπως έλεγε, ήταν η “αδελφή που ποτέ δεν είχε”.
Όσο η Houston ήταν ακόμα μαθήτρια, η μητέρα της συνέχισε να της κάνει μαθήματα τραγουδιού, καθώς επίσης οι Franklin και Warwick, της μετέδωσαν επιρροές από την μουσική των Chaka Khan, Gladys Knight και Roberta Flack, καλλιτέχνες που θα επηρέαζαν μελλοντικά την ίδια τόσο στην ερμηνεία, όσο και στην σκηνική της παρουσία.
Τα πρώτα βήματα
Στα νεανικά της χρόνια, η Whitney περιοδεύει μαζί με την μητέρα της, Cissy, σε διάφορα νυχτερινά κέντρα και την συνοδεύει φωνητικά σε κάποια τραγούδια.
Το ’77, στα 14 της, ξεκινά να μπαίνει δειλά στην δισκογραφία κάνοντας δεύτερες στο κομμάτι “Life’s a Party”, από Michael Zager Band και συνέχιζει το ’78, με την πασίγνωστη επιτυχία “I’m Every Woman” της Chaka Khan, το οποίο αργότερα θα γίνει αποκλειστικά δική της, ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία, μέσα στο soundtrack της ταινίας The Bodyguard. Μέσα στα πρώτα της βήματα υπάρχουν ακόμη συνεργασίες με τους Lou Rawls και Jermaine Jackson (αδελφό του Michael Jackson).
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ένα βράδυ, ενώ τραγουδούσε, την βλέπει ένας επαγγελματίας φωτογράφος και της προτείνει να εργαστεί ως μοντέλο. Έτσι, η Whitney Houston γίνεται μία από τις πρώτες μαύρες γυναίκες που θα κοσμήσουν το εξώφυλλο του περιοδικού Seventeen και εν συνεχεία τις σελίδες των Glamour, Cosmopolitan και Young Miss, ενώ θα εμφανιστεί και σε τηλεοπτική διαφήμιση για την γνωστή μάρκα των ποτών Canada Dry. Η δυναμική παρουσία της και η φυσική γοητεία του “κοριτσιού της διπλανής πόρτας” την έκαναν ένα από τα πιο περιζήτητα νεαρά μοντέλα όλων των εποχών. Δεν ξεχνάει, όμως ποτέ το τραγούδι. Συνεχίζει τις ηχογραφήσεις, δουλεύοντας με μεγάλους μουσικούς παραγωγούς. Αν και πολλές δισκογραφικές προσφέρθηκαν για επαγγελματική συνεργασία, η μητέρα της την προέτρεπε να τελειώσει πρώτα το σχολείο.
Το ’83, ο Gerry Griffith, εκπρόσωπος της Arista Records, την ακούει σε ένα nightclub στη Νέα Υόρκη και ενθουσιάζεται τόσο, που πείθει τον διευθυντή της Arista, Clive Davis, να πάει κι ο ίδιος στο club να την ακούσει. Ο Davis επίσης εντυπωσιάζεται και έτσι έρχεται η υπογραφή του πρώτου της συμβολαίου. Την ίδια χρονιά κάνει και το ντεμπούτο της στην τηλεόραση με το The Merv Griffin Show, δίπλα στον Davis.
Ωστόσο, η πρώτη δισκογραφική δουλειά της Houston κυκλοφορεί το ’85, δύο χρόνια μετά την υπογραφή του συμβολαίου της, γιατί η εταιρία ήθελε να σιγουρευτεί πως το πολλά υποσχόμενο “απόκτημά” της δεν είχε υπογράψει κι αλλού, αλλά και γιατί ο Davis ήθελε να έχει το σωστό υλικό και τους κατάλληλους παραγωγούς, ώστε η Houston να κάνει την καλύτερη δυνατή αίσθηση με το ντεμπούτο άλμπουμ της καριέρας της. Η πρώτη ηχογράφηση έρχεται το ’84 με το “Hold Me” ντουέτο με τον Teddy Pendergrass, δίνοντάς της μια πρώτη γεύση επιτυχίας.
Η πορεία στη μουσική και οι πρώτες αμφισβητήσεις
Το πρώτο άλμπουμ της Houston έχει τίτλο το όνομά της και κυκλοφορεί τον Φεβρουάριο του ’85. Το περιοδικό Rolling Stone την εγκωμιάζει, αποκαλώντας την “μια από τις πιο συναρπαστικές νέες φωνές εδώ και χρόνια”, ενώ η New York Times χαρακτηρίζει το άλμπουμ της ως “εντυπωσιακό αλλά μουσικά συντηρητικό για ένα εξαιρετικό φωνητικό ταλέντο” όπως αυτή. Τα συνεχώς αυξανόμενα κέρδη απ’ τις πωλήσεις ανοίγουν το δρόμο για περιοδείες, τηλεοπτικές εμφανίσεις, talk shows, συνεντεύξεις, κλπ. Εκείνη την εποχή το κανάλι MTV είχε δεχτεί σκληρή κριτική για την μειωμένη προβολή βίντεο μαύρων καλλιτεχνών και άλλων φυλετικών μειονοτήτων. Το “How Will I Know”, όμως, γίνεται No 1, συστήνοντας για πρώτη φορά τη νεαρή τραγουδίστρια στο κοινό του MTV, με ένα βίντεο γεμάτο χρώματα και νεανικό, κοριτσίστικο ενθουσιασμό. Η επιτυχία της γρήγορα θα κάνει τη Houston την πρώτη αφρο-αμερικανή καλλιτέχνιδα με την μεγαλύτερη προβολή από το μουσικό κανάλι.
Το ’86, το Whitney Houston θα φτάσει στην κορυφή του Billboard 200 και θα μείνει εκεί για 14 εβδομάδες. Είναι το No 1 άλμπουμ της χρονιάς στο Billboard και η ίδια η πρώτη γυναίκα καλλιτέχνης με τέτοια διάκριση στο ενεργητικό της, η πρώτη που το ντεμπούτο της δίνει τρία No 1 και εκείνη η No 1 καλλιτέχνιδα της χρονιάς. Το άλμπουμ γίνεται διεθνής επιτυχία, 13 φορές πλατινένιο, ένα διαμάντι της μουσικής βιομηχανίας με 25 εκατομμύρια αντίτυπα διεθνώς.
Η είσοδος της Houston στη μουσική βιομηχανία είναι ένα από τα 25 κυριότερα μουσικά σημεία αναφοράς των τελευταίων 25 χρόνων, σύμφωνα με το USA Today. Είναι μια αποκάλυψη που θα ανοίξει τις πόρτες και σε άλλες αφροαμερικανές καλλιτέχνιδες όπως Janet Jackson και Anita Baker, για μια επιτυχημένη καριέρα στη μουσική και προβολή από τα μέσα, σπάζοντας τα φυλετικά ταμπού.
Το ’87 έρχεται το 2ο άλμπουμ, με τίτλο Whitney, με πολλές προσδοκίες, αλλά και παράπονα για την μεγάλη ομοιότητα με το πρώτο. Παρ’ όλα αυτά το άλμπουμ πολυδιαφημίζεται και το πρώτο single, “I Wanna Dance With Somebody”, γίνεται διεθνής επιτυχία και No 1 στο Billboard Hot 100 αλλά και σε πολλές άλλες χώρες όπως Αυστραλία, Γερμανία και Αγγλία. Τραγούδια που γίνονται νούμερο 1 στο US Hot 100 chart και της δίνουν συνολικά 7 διαδοχικά Νο 1, σπάζοντας το ρεκόρ των 6, που μέχρι τότε μοιράζονταν οι Beatles and οι Bee Gees. Το Whitney γίνεται 9 φορές πλατινένιο με συνολικά 20 εκατομ. πωλήσεις παγκοσμίως.
Το ’88, ξεκινά την μεγάλη περιοδεία της με τίτλο Moment of Truth World Tour, μια από τις 10 υψηλότερες εισπρακτικά συναυλίες για το 1987. Η Houston είναι η πιο καλοπληρωμένη αφροαμερικανή καλλιτέχνιδα στην λίστα του περιοδικού Forbes.
Το ’89, θα ανοίξει το Ίδρυμα Whitney Houston για Παιδιά, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό για την συλλογή πόρων για τις ανάγκες των παιδιών όλου του κόσμου, όπως έλλειψη στέγης, σοβαρές ασθένειες κ.α.
Η Houston είναι πλέον αναμφισβήτητα μια διεθνής σούπερ σταρ, όμως, πολλοί κριτικοί της μαύρης κοινότητας θεωρούν ότι η ερμηνεία της στους δίσκους στερείται ψυχής και συναισθήματος, σε αντίθεση με τις ζωντανές τις εμφανίσεις, που είναι αληθινά δυνατές.
Το’89 στα Soul Train Music Awards, όταν ακούγεται η υποψηφιότητά της, πολλοί απ’ το κοινό τη γιουχάρουν. Η Houston υπερασπίζεται τον εαυτό της, δηλώνοντας: “Όταν πρόκειται να διανύσεις μια μακροχρόνια καριέρα, υπάρχει πάντα κάποιος τρόπος για να το κάνεις κι εγώ το έκανα με αυτόν. Δεν ντρέπομαι γι’ αυτό”.
Το 1990 η Houston αλλάζει. Στο τρίτο της άλμπουμ, I’m Your Baby Tonight, γίνεται η ίδια παραγωγός και επιλέγει εκείνη τους συνεργάτες της. Συνεργάζεται με ονόματα όπως L.A. Reid, Babyface, Luther Vandross, και Stevie Wonder και βγάζει στην επιφάνεια μια νέα Whitney σε πιο έντονους αλλά και εκφραστικούς ρυθμούς, μπαλάντες γεμάτες ψυχή και έντονα, χορευτικά ακούσματα. Το Rolling Stone πιστεύει πως αυτή η δουλειά είναι “καλύτερη και πιο συγκροτημένη” ενώ η Entertainment Weekly, πιστε’υει πως η αλλαγή της είναι μάλλον “επιφανειακή”.
Τα “I’m Your Baby Tonight” και το αισθησιακό “All the Man That I Need” αγγίζουν το Νο 1 στο Billboard Hot 100. Το άλμπουμ γίνεται 4 φορές πλατινένιο και πουλάει 12 εκατομ. αντίτυπα διεθνώς.
Τον Ιανουάριο του ’91 έρχεται μια από τις πιο δυνατές στιγμές στην καριέρα της. Με την εμπλοκή της Αμερικής στο πόλεμο του Περσικού Κόλπου, καλείται να ερμηνεύσει το “The Star Spangled Banner” στο Super Bowl XXV στο κατάμεστο Tampa Stadium. Η εκτέλεσή της θα έχει συντριπτική αποδοχή και επιδοκιμασία από το κοινό. Κυκλοφορεί αμέσως διαφημιστικό single και βίντεο της παρουσίασής της και αγγίζει την κορυφή του Top 20 του US Hot 100. Η Houston έχει μετατρέψει τον εθνικό ύμνο σε pop επιτυχία μεγάλου μεγέθους (η έκδοση του Jose Feliciano έφτασε στο Νο 50 τον Νοεμβρίο του ’68). Εκείνη δίνει όλο το μερίδιο των εισπράξεών της στο Αμερικανικό Ταμείο Κρίσης των Κόλπων του Ερυθρού Σταυρού και τιμάται από το Κυβερνητικό Συμβούλιο.
Το Rolling Stone πλέκει το εγκώμιό της, σχολιάζοντας πως η ερμηνεία της θα μείνει αξέχαστη και πως απέπνεε “έναν ισχυρό πατριωτισμό”. Η παρουσίαση αυτή γίνεται το No 1 μέσα στις 25 πιο αξέχαστες μουσικές στιγμές στην ιστορική λίστα του NFL.
Η μοιραία γνωριμία με τον Bobby Brown
Μέσα στα 80s η Houston είχε ένα φλερτ με τον αμερικανό σταρ του ποδοσφαίρου, Randall Cunningham και αργότερα έβγαινε για λίγο με τον ηθοποιό Eddie Murphy. Το ’89, στα Soul Train Music Awards, θα έρθει η μοιραία συνάντηση με τον τραγουδιστή της R&B, Bobby Brown, γνωριμία που θα στοιχειώσει τη ζωή της. Το ’93 διηγείται το πώς γνωρίστηκαν, σε συνέντευξή της στο περιοδικό Rolling Stone: “Έτσι όπως γελούσα και αγκάλιαζα τις φίλες μου, τον χτυπούσα συνεχώς στο κεφάλι. Μια φίλη μου το παρατήρησε. -Στο τέλος θα γυρίσει και θα σε βρίσει-, μου είπε. Σκύβω προς το μέρος του και του λέω, Bobby με συγχωρείς. Εκείνος γυρίζει, με κοιτάει με αυτό το βλέμμα, σα να λέει, ΟΚ, αλλά μην ξανασυμβεί. Θυμάμαι να λέω από μέσα μου, ωωω, αυτός ο τύπος δεν με συμπαθεί. Κι όταν κάποιος δεν με συμπαθεί θέλω να ξέρω το λόγο. Έτσι, λίγο καιρό αργότερα τον κάλεσα σ’ ένα πάρτι. Ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα όταν μου είπε ότι ήθελε πολύ να έρθει. Ήταν ο πρώτος άνδρας του σιναφιού με τον οποίο μπορούσα να μιλήσω και να είμαι ο εαυτός μου. Ήταν τόσο προσγειωμένος και τόσο cool! Όταν ξανασυναντηθήκαμε σε ένα dinner party 4 μήνες αργότερα, με ρώτησε τι θα απαντούσα αν μου έλεγε να βγούμε. Αν και τότε έβγαινα με κάποιον, δέχτηκα”. Ύστερα από αρκετό καιρό, από φίλοι γίνονται ζευγάρι και εκείνος, αν και 5 χρόνια μικρότερός της, της ζητά να τον παντρευτεί. Εκείνη απέρριψε αμέσως την πρόταση, για να δεχτεί έναν χρόνο αργότερα.
Παντρεύονται ον Ιούλιο του ’92, μετά από 3 χρόνια σχέσης και ον Μάρτιο του ’93, φέρνουν στον κόσμο, τη Bobbi Kristina Houston Brown, μοναχοπαίδι για την Whitney και τέταρτο παιδί για τον Brown. Ο ίδιος έχει μπλεξίματα με τον νόμο και περνάει αρκετές φορές πίσω από τα σίδερα. Κατηγορίες για ξυλοδαρμό της συζύγου του, παραβίαση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας και πολλά άλλα αρχίζουν να ξεθωριάζουν το φαινομενικά παραμυθένιο σκηνικό της οικογένειας Houston-Brown.
Ένας “σωματοφύλακας” για τη Whitney – Η είσοδος στη μεγάλη οθόνη
Εκείνη την εποχή η Houston δέχεται πολλές προτάσεις για ταινίες και συνεργασίες με Robert De Niro, Quincy Jones και Spike Lee. Η ίδια όμως δεν νιώθει πως η στιγμή είναι κατάλληλη. Η στιγμή τελικά δεν αργεί να έρθει, αφού το 1992 θα παίξει για πρώτη φορά στον κινηματογράφο στο πλευρό του γοητευτικού Kevin Costner στην ταινία “Ο σωματοφύλακας” (The Bodyguard). Το 2007, το USA Today κατατάσσει την ταινία μέσα στις 25 πιο αξιοσημείωτες των τελευταίων 25 χρόνων. Η αποδοχή της Houston ήταν τόσο μεγάλη που το τελευταίο πράγμα που παρατηρούσε ο κόσμος ήταν ότι η πρωταγωνίστρια ήταν μαύρη. Κάποιοι, όμως, ένιωσαν πως η διαφήμιση της ταινίας έκρυβε σκόπιμα το πρόσωπο της. Εκείνη δήλωσε σχετικά, “ο κόσμος ξέρει ποια είναι η Whitney Houston – Είμαι μαύρη. Αυτό δεν κρύβεται.” Ο αρνητισμός συνεχίστηκε με την υποψηφιότητα της για το βραβείο Razzie Award για την χειρότερη ηθοποιό (Worst Actress). Η Washington Post αναφέρει: “δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να παίζει τον εαυτό της, βγαίνοντας κατά ένα μεγάλο μέρος αλώβητη, όσο είναι αυτό δυνατό σε μια ταινία όχι άξιας λόγου” και η New York Times σχολίασε πως δεν υπήρχε πάθος με τον συμπρωταγωνιστή της. Οι κριτικές είναι ανάμεικτες αλλά η ταινία γίνεται τεράστια επιτυχία στο box office, αποφέροντας περισσότερα 121 εκατομ. δολάρια σε Αμερική και 410 εκατομ. δολ. παγκοσμίως, κάνοντάς την τότε μια από τις 100 πιο επικερδής ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου.
Το “I Will Always Love You”, που γράφτηκε και ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά από την Dolly Parton το 1974, κερδίζει την αγάπη του κοινού με την ερμηνεία της Houston και για πολλούς κριτικούς είναι “το τραγούδι-υπογραφή” της. Το single γίνεται νούμερο 1 στα Billboard Hot 100 για 14 εβδομάδες, στα R&B charts για 11 εβδομάδες, στα Adult Contemporary charts για 5 εβδομάδες και το πρώτο single που φτάνει στην κορυφή και των 3 charts ταυτόχρονα για 5 εβδομάδες! Γίνεται 4 φορές πλατινένιο, με τη Houston την πρώτη γυναίκα καλλιτέχνη με single να φτάνει σε τέτοια επίπεδα πωλήσεων, ενώ το soundtrack μόνο την εβδομάδα των Χριστουγέννων του ’92, πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα και έγινε 17 φορές πλατινένιο.
Η Houston είναι η 3η πιο καλοπληρωμένη καλλιτέχνιδα για το ’93–’94, μετά την Oprah Winfrey και Barbra Streisand, σύμφωνα με το περιοδικό Forbes, ενώ για το Premiere είναι μια από τους 100 πιο ισχυρούς ανθρώπους στο Hollywood.
Ακολουθούν δύο ακόμα ταινίες, το Waiting to Exhale το ’95, πήγε αρκετά καλά, αποδεικνύοντας ότι μια ταινία που στοχεύει πρωτίστως στο μαύρο κοινό, μπορεί να γίνει επιτυχία, προετοιμάζοντας το έδαφος και για άλλες τέτοιες ταινίες, όπως και έγινε και το ’96 το The Preacher’s Wife (remake της ταινίας του ’48 “The Bishop’s Wife” με τη Loretta Young, τον David Niven και τον Cary Grant) με τον Denzel Washington. Η Whitney θυμάται τις παλιές μέρες παίζοντας το ρόλο μιας τραγουδίστριας gospel και συζύγου πάστορα. Κερδίζει 10 εκατομ. δολάρια γι’ αυτόν το ρόλο που την κάνει τότε μια από τις πιο ακριβοπληρωμένες ηθοποιούς στο Hollywood και, συγκεκριμένα, την πιο ακριβοπληρωμένη αφροαμερικανή ηθοποιο. Η ταινία φτάνει τα 50 εκατομ. δολάρια στο αμερικανικό box office και η Houston παίρνει τις καλύτερες κριτικές για την υποκριτή της ικανότητα. Η The San Francisco Chronicle είπε για εκείνη: “είναι η ίδια τόσο αγγελική, που επιδεικνύει ένα θείο ταλέντο, δείχνοντας ενάρετη και ερωτική συγχρόνως….αποπνέει μια ευγενή και βαθιά ζεστασιά, ειδικά όταν προσεύχεται με την πανέμορφη φωνή της”.
Το ’95, ο φιλανθρωπικός οργανισμός της Houston για τα παιδιά βραβεύεται για την προσφορά του.
Τον Νοέμβριο του 1998 έρχεται το My Love Is Your Love, ένα άλμπουμ που φτιάχτηκε ουσιαστικά σε 6 μόνο εβδομάδες. Είχε έναν πιο funky και edgy ήχο και μια πιο απελευθερωμένη μουσικά Whitney Houston. Μέχρι το 2000, το άλμπουμ βγάζει πολλά επιτυχημένα singles, όπως το “When You Believe”, ντουέτο με την Mariah Carey για την ταινία “Ο Πρίγκιπας της Αιγύπτου” και το “It’s Not Right But It’s Okay που της έδωσε το 6ο της βραβείο Grammy και έγινε 4 φορές πλατινένιο. Επίσης το My Love Is Your Love τις δίνει κριτικές όπως “δυναμική” και “απολαυστική”.
Η περιοδεία My Love Is Your Love World Tour είναι η πιο επιτυχημένη της χρονιάς στην Ευρώπη.
Τον Μάιο του 2000, κυκλοφορεί διπλό Greatest Hits άλμπουμ, καθώς και βιντεοκασέτα και DVD με μουσικά videos, συνεντεύξεις και σπάνια lives, όπως το τηλεοπτικό της ντεμπούτο το 1983 στο The Merv Griffin Show. Το άλμπουμ γίνεται 3 φορές πλατινένιο.
Τα ναρκωτικά και η καριέρα που αρχίζει να “τρίζει”
Παρ’ ότι η Houston είχε την τέλεια εικόνα του καλού κοριτσιού με την μεγάλη επιτυχία, από το ξεκίνημά της στα 80s και στις αρχές των 90s, η εικόνα αυτή δείχνει να αλλάζει πλησιάζοντας στη νέα χιλιετία. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’90, η αργοπορία της σε συνεντεύξεις, φωτογραφήσεις και πρόβες ήταν ήδη συχνό φαινόμενο, όπως και οι ακυρώσεις συναυλιών και εμφανίσεων σε talk-shows. Η αλλαγή δεν φαινόταν μόνο στη συμπεριφορά, αλλά και στην εμφάνισή της, με την απώλεια βάρους να γίνεται όλο και πιο έντονη. Κάπου εκεί ξεκίνησαν και οι φήμες για χρήση ναρκωτικών από την ίδια και τον σύζυγό της, για να επιβεβαιωθούν τον Ιανουάριο του 2000, όταν η ασφάλεια του αεροδρομίου της Χαβάης τους πιάνει με μικροποσότητα μαριχουάνας στις αποσκευές τους. Οι δυο τους επιβιβάστηκαν στο αεροπλάνο και αναχώρησαν προτού φθάσουν οι αρχές. Οι κατηγορίες αποσύρθηκαν, αλλά οι φήμες για το ζευγάρι θα συνέχιζαν να φουντώνουν μαζί με άλλες ακόμα δυσάρεστες αποκαλύψεις στο μέλλον. Δύο μήνες αργότερα η Houston θα εμφανιζόταν στο Rock & Roll Hall of Fame, αλλά δεν μπόρεσε.
Κάτι παρόμοιο έγινε και στα Academy Awards, όπου ο μουσικός παραγωγός και καλός της φίλος, Burt Bacharach την απέκλεισε από το event. Ο υπεύθυνος για την εικόνα της, ανέφερε πως τα προβλήματα που είχε στον φάρυγγα ήταν ο λόγος της ακύρωσης. Στο βιβλίο του The Big Show: High Times and Dirty Dealings Backstage at the Academy Awards, ο συγγραφέας Steve Pond αποκάλυψε ότι η “φωνή της Houston έτρεμε, φαινόταν σπασμένη και ταραγμένη και η τοποθέτησή της ήταν κάπως πρόχειρη, ενώ μπέρδευε τα τραγούδια. Ενώ επρόκειτο να τραγουδήσει το “Over the Rainbow”, άρχιζε να τραγουδά άλλο τραγούδι”. Η Houston, παραδέχτηκε τελικά ότι την είχαν αποκλείσει. Αργότερα εκείνη τη χρονιά ο επί χρόνια βοηθός παραγωγής στην εταιρεία και φίλος της, Robyn Crawford, παραιτείται.
Τον Αύγουστο του 2001, η Houston υπογράφει την μεγαλύτερη συμφωνία στην ιστορία της μουσικής με την Arista/BMG. Ανανέωσε το συμβόλαιό της για 100 εκατομ. δολάρια για να για να παραδώσει 6 νέα άλμπουμ, στα οποία θα είχε επίσης τα δικαιώματα.
Στην εμφάνισή της, όμως, στην 30η επέτειο προς τιμήν του Michael Jackson, η τρομερά αδύνατη φιγούρα της αναζωπυρώνει τις φήμες περί ναρκωτικών. “Η Whitney πέρασε έντονο στρες εξαιτίας οικογενειακών ζητημάτων και όταν έχει στρες δεν τρώει”. Αυτά ήταν τα λόγια του υπεύθυνου εικόνας της αλλά δεν φαίνεται να έπεισαν. Την επομένη μια κανονισμένη εμφάνισή της ακυρώνεται ξανά.
Το 2002, η Houston δίνει τη μεγαλύτερη σε θεαματικότητα συνέντευξη στην ιστορία της τηλεόρασης, στην Diane Sawyer στα πλαίσια της προώθησης του τότε επερχόμενου νέου άλμπουμ της και παραδέχεται ότι κατά περιόδους κάνει χρήση ουσιών, όπως κοκαΐνη.
Τον Δεκέμβριο του 2002, κυκλοφορεί το 5ο άλμπουμ της, Just Whitney…. , με παραγωγές του τότε συζύγου της Bobby Brown, αλλά και της Missy Elliott και Babyface και γίνεται πλατινένιο. Τα 4 singles δεν πήγαν τόσο καλά στο Billboard Hot 100, αλλά έγιναν μεγάλες χορευτικές επιτυχίες στα clubs.
Το 2003, έρχεται το One Wish: The Holiday Album, το πρώτο Χριστουγεννιάτικο άλμπουμ για τη Houston με μια συλλογή από παραδοσιακές μελωδίες και γίνεται χρυσό στην Αμερική. Σχεδόν όλο το 2004 θα περάσει περιοδεύοντας σε Ευρώπη, Μέση Ανατολή, Ασία και Ρωσία.
Το 2005, Bobby Brown θα πρωταγωνιστήσει στο δικό του reality στην TV, με το οποίο θα προβάλει εικόνες από το εσωτερικό του σπιτιού τους, επιδεικνύοντας ιδιαίτερα τη σύζυγό του σε μερικά όχι και τόσο κολακευτικά στιγμιότυπα από τη ζωή της, φέρνοντας ακόμα περισσότερες επιπτώσεις στην καριέρα της. Το Hollywood Reporter είπε ότι η σειρά αυτή «αναμφισβήτητα από τις πιο αηδιαστικές στην τηλεόραση». Παρά το γεγονός της αποτυχία του τηλεοπτικού αυτού εγχειρήματος, τα κέρδη ήταν μεγάλα και ο εξευτελισμός συνεχίστηκε, όχι όμως για δεύτερη σεζόν, αφού η Houston δήλωσε ότι δεν θα εμφανιζόταν ξανά.
Το 2006 έρχεται το κύκνειο άσμα του εξευτελισμού, στο National Enquirer. Κυκλοφορούν εικόνες από το μπάνιο του σπιτιού της, το οποίο είχε μετατρέψει σε δωμάτιο ναρκωτικών. Κοκαΐνη, πίπες μαριχουάνας, κουταλάκια με λευκές σκόνες, άδεια κουτάκια μπύρας, αποτσίγαρα και διάφορα σκουπίδια πεταμένα εδώ κι εκεί, με τον τεράστιο τίτλο στο εξώφυλλο “Μέσα στο κρησφύγετο ναρκωτικών της Whitney!”.
Όσα γράφονται στο περιοδικό, ασύλληπτα. Στο ίδιο περιοδικό, λίγο αργότερα, η αδερφή του Bobby Brown, θα δώσει στη φυλλάδα τη μαρτυρία της έναντι 200.000 δολαρίων: “Η Whitney έχει πρόβλημα. Αν ήξερες τι μου λέει ο Bobby. Θέλει γυναίκες. Δεν είναι μυστικό. Την έχω δει με γυναίκα μια-δυο φορές. Μπήκα στο σπίτι και τις βρήκα να κυκλοφορούν χωρίς τις μπλούζες τους. Τα sex toys της βρίσκονται παντού. Αναγκάζομαι να τα μαζεύω συνεχώς για να μην τα δουν τα παιδιά. Κλειδώνεται ώρες μέσα στο μπάνιο μαζί με τους δονητές. Καπνίζει κρακ. Αναγκάζομαι να τη φωνάξω να δω αν είναι καλά. Η φωνή της ίσα που βγαίνει”.
Ο χωρισμός από τον Brown, η απόπειρα αυτοκτονίας της Bobbi Kristina και οι προσπάθειες ανάκαμψης
Μετά από χρόνια γεμάτα διαμάχες και αναταραχές, η Houston χωρίζει τον Bobby Brown τον Σεπτέμβριο του 2006. Το διαζύγιο οριστικοποιείται στις 24 Απριλίου του 2007, με τον Brown να χάνει την κηδεμονία της κόρης τους. Στις 4 Μαΐου, πουλάει το σπίτι της στην Ατλάντα, όπου είχε γυριστεί το απαράδεκτο reality με τον Brown. Μερικές ημέρες αργότερα, ο Brown κάνει προσπάθεια για αλλαγή στους όρους της κηδεμονίας, υποστηρίζοντας ότι τα οικονομικά και ψυχολογικά του προβλήματα τον απέτρεπαν από το να ανταποκριθεί κατάλληλα στις αξιώσεις της Houston για διατροφή. Η έκκλησή του απορρίπτεται αμέσως.
Το 2008 η κόρη τους Bobbi Kristina, κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, αφού πρώτα, κατά τη διάρκεια ενός καυγά, πήγε να τραυματίσει τη μητέρα της με το ξυράφι που κρατούσε. Το κοριτσάκι σύμφωνα με άρθρα της εποχής, μεγάλωνε ουσιαστικά μόνο του και κατέληξε σε πτέρυγα ψυχιατρικής κλινικής της Ατλάντα, λίγες μέρες προτού κλείσει τα 15 της χρόνια.
Το 2009, η Houston εμφανίζεται στην Oprah Winfrey, πρώτη φορά μετά το διαζύγιό της και παραδέχεται τη χρήση ναρκωτικών με τον πρώην σύζυγό της, ο οποίος “συνδύαζε τη μαριχουάνα με την κοκαΐνη”. “[Το να κάνω ναρκωτικά] ήταν μια καθημερινή συνήθεια. Δεν ήμουν ευτυχής τότε. Έχανα τον εαυτό μου”. Στον πρώην σύζυγό της αποδίδει τον χαρακτηρισμό “το ναρκωτικό μου”.
Το τέλος της κουραστικής δεκαετίας, βρίσκει την Whitney, εξαντλημένη και μετανιωμένη για όλα. Προσπαθεί να έρθει κοντά στο παιδί της, που θα ακολουθήσει τα βήματά της στο τραγούδι και μαζί θα κάνουν κάποιες εμφανίσεις. Θα καταβάλλει επίσης ειλικρινείς προσπάθειες απεξάρτησης από τα ναρκωτικά, τα οποία δυστυχώς θα αντικαταστήσει με αλκοόλ και βαριά αντικαταθλιπτικά.
Το νέο της άλμπουμ, I Look to You, γίνεται νούμερο 1 στο Billboard 200, με επιτυχία που είχε να βιώσει από την εποχή του The Bodyguard, και του άλμπουμ Whitney. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές εμφανίσεις της ήταν αυτή στο αγγλικό X Factor, όπου τραγούδησε το “Million Dollar Bill”, η οποία χαρακτηρίστηκε από τα βρετανικά μέσα ως «παράξενη», «απότομη», «χαοτική» και «πεσμένη».
Όμως το “I Look to You” έγινε χρυσό μέσα σε τρεις εβδομάδες και η επόμενη εμφάνιση της στο ιταλικό X Factor, πήρε εξαιρετικές κριτικές. Το I Look to You έγινε τελικά πλατινένιο, ενώ τον Ιανουάριο του 2010, επανακυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ σε μια special edition με τίτλο Whitney Houston – The Deluxe Anniversary Edition.
Η περιοδεία της Nothing but Love World Tour, ανακοινώθηκε ως το μεγάλο της comeback, αλλά οι φτωχές κριτικές και οι απανωτές ακυρώσεις σε συναυλίες δίνουν κακές κριτικές. Οι fans απογοητεύονται από την ποιότητα της φωνής και της σκηνικής παρουσίας της. Κάποιοι μάλιστα, αποχώρησαν από τις συναυλίες στα μισά.
Τον Μάιο του 2011, γράφεται ξανά σε κέντρο αποκατάστασης, για το προβλήμά της με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ.
Τον Σεπτέμβριο του 2011, το Hollywood Reporter ανακοινώνει ότι η Houston θα είναι παραγωγός και πρωταγωνίστρια στο remake της ταινίας Sparkle του 1976, μια ιδέα που είχε ξεκινήσει από το 2001. Τα γυρίσματα έγιναν στα τέλη του 2011 και θα κυκλοφορήσει από την TriStar Pictures τον Αύγουστο του 2012.
Οι τελευταίες στιγμές
Στις 9 Φεβρουαρίου του 2012, η Houston επισκέφτηκε τις τραγουδίστριες Brandy και Monica, μαζί με τον Clive Davis, στις πρόβες για το pre-Grammy Awards party στο ξενοδοχείο Beverly Hilton του Beverly Hills. Εκείνη την ημέρα έκανε την τελευταία της δημόσια εμφάνισή στη σκηνή μαζί με την Kelly Price, τραγουδώντας το “Jesus Loves Me”.
Στις 11 Φεβρουαρίου, η Houston “έφυγε” μέσα στη μπανιέρα της σουίτας της στο ξενοδοχείο Beverly Hilton. Το Beverly Hills paramedics βρίκε την τραγουδίστρια αναίσθητη και προσπάθησε να την επαναφέρει, χωρίς αποτέλεσμα.
Στις 18 Φεβρουαρίου η οικογένεια και πολλοί αγαπημένοι φίλοι συγκεντρώθηκαν σε μια αποχαιρετιστήρια τελετή στην εκκλησία New Hope στο Newark, εκεί που η Whitney τραγούδησε για πρώτη φορά. Στην τελετή τραγούδησαν οι Stevie Wonder, CeCe Winans, Alicia Keys, Kim Burrell και R. Kelly, μαζί με τους ύμνους της χορωδίας και τους συγκινητικούς αποχαιρετιστήριους λόγους από τον παραγωγό της, Clive Davis, τον Kevin Costner και πολλούς άλλους.
Η Dolly Parton, δήλωσε, “Πάντα θα είμαι ευγνώμον για την υπέροχη ερμηνεία που χάρισε στο τραγούδι μου. Μπορώ αληθινά να πω μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου, Whitney, θα σε αγαπώ για πάντα. Θα μας λείψεις.”
Η Oprah Winfrey, έγραψε στο Twitter “Για μένα η Whitney ήταν Η ΦΩΝΗ. Κάθε φορά που τραγουδούσε είχε κάτι θεϊκό”.
Λίγα λεπτά αμέσως μετά την ανακοίνωση του θανάτου της, CNN, MSNBC και Fox News διέκοψαν το πρόγραμμα τους, για να καλύψουν το γεγονός. Φόρο τιμής απέδωσαν στη Houston και άλλα κανάλια όπως το MTV και το VH-1.
Ο Bobby Brown έδειξε συντετριμμένος από την είδηση. Σε προγραμματισμένη εμφάνισή του στο Μισισίπι, μπροστά στο κοινό έστειλε ένα φιλί στον ουρανό βαθιά φορτισμένος, λέγοντας: “Σ’ αγαπώ, Whitney”.
Η Mariah Carey, μίλησε για καθοριστική επιρροή που άσκησε η Houston στην ίδια: “Η Houston είχε ασκήσει μεγάλη επιρροή σε μένα. Κανείς από εμάς δεν θα τραγουδούσε το ίδιο αν δεν υπήρχαν η Aretha Franklin και η Whitney Houston”, ενώ άλλη μια μεγάλη φωνή, η Celine Dion συνέντευξη είχε πει: “η Whitney ήταν πάντα μια φοβερή έμπνευση για μένα… ήθελα να έχω μια καριέρα σαν τη δική της, να τραγουδάω σαν κι αυτή, να είμαι τόσο όμορφη όσο αυτή.” Η Beyoncé μίλησε για το κίνητρο που της έδωσε να ασχοληθεί με το τραγούδι. “Εγώ, όπως και κάθε τραγουδίστρια, ήθελα πάντα να γίνω σαν τη Houston. Η φωνή της ήταν τέλεια. Δυνατή αλλά χαλαρωτική. Εκφραστική και κλασσική. Το βιμπράτο της, ο ρυθμός της, ο έλεγχός της. Πόσες πολλές μνήμες από τη ζωή μου είναι συνδεμένες με ένα τραγούδι της. Είναι η βασίλισσά μας και άνοιξε τις πόρτες και έδωσε έναν οδηγό για όλες μας. Χωρίς τη Whitney, η μισή από τη σημερινή γενιά τραγουδιστών δεν θα υπήρχε”.
Η Houston είναι η πιο πολυβραβευμένη γυναίκα καλλιτέχνης όλων των εποχών, σύμφωνα με την Guinness World Records, έχοντας δύο βραβεία Emmy, έξι βραβεία Grammy, 30 Billboard Music Awards, 22 American Music Awards και ακόμα 415 βραβεία κατά την διάρκεια της καριέρας της μέχρι το 2010, ενώ έχει πουλήσει πάνω από 200 εκατομ. cds παγκοσμίως.
Η ζεστή και αξεπέραστη φωνή της, χρωμάτιζε πάντα κατάλληλα την ίδια τη ζωή της, τις καλές και κακές μέρες της και έτρεμε από την άδικη μεταχείριση του εαυτού της. Η Whitney Houston “έφυγε” πρόωρα από τον κόσμο των ανθρώπων, αφήνοντας για πάντα εδώ κάτι από τη μαγεία της. Κάτι από τις καλές της μέρες, από τις μελωδίες που “έντυσαν” πολλές από τις δικές μας στιγμές. Αυτό κρατάμε, από αυτήν. Άλλωστε, όταν ήταν στα καλύτερά της, ποιος μπορούσε να συγκριθεί μαζί της;
Της Έλενας Αρώνη, 28/2/2012